eve kapanmaya bağımlı hale gelmek

an itibariyle yaşadığımdır. içimden artık gram dışarı çıkma isteği gelmiyor. kitaplar internet, televizyon, okunacak yüzlerce içerik, belgeseller, yazmak istediğim yazılar beni evde resmen kendine bağlamış durumda. yasak uzasa umrumda olmaz aksine sevinirim şu an.

kendi adıma hiç de bağımlısı haline gelmediğim eve kapanmadır. aksine yılların asosyali olarak pistlerin tozunu attırmak, ipini koparmış şen danalar gibi oradan oraya kendimi atmak için tüm bunların sona ereceği günü bekliyorum.

benim de yaşadığım durum. varsın tam kapanma olmasın, ben hâlâ tam bir şekilde kapanmaya devam edeceğim.

ben tam kapanmadan öncede evde kapalıydım aslında ama insanların derdi başka. son birkaç ayda iki üç kez çıkmışlığım vardır her yer insan kaynıyordu. yok avm gezelim de yok şu indirimi kovalayalım da. ondan sonra yaa bayram bitimine biterde tatile gideriz inşallah. ablam pandemi sen avm avm gezersen nasıl bitecek? kuş gribi domuz gribi değil ki bu. çözümü belli aşılanma.

pandeminin başından beri her yasaktan muafim çünkü harika bir patronum, evde daraldim diyenlere de kafa göz dalasim var.hulâsa içinde bulunmak istediğim durum.

böyle bir şey olması benim için imkansız. bugün büyükçekmece'den galata'ya gittim geldim. yarın da çıkacağım. kimse beni eve tıkamaz. aşıyı getirin ve insanları rahat bırakın artık!

çıkınca hemen yoruluyorum, moralim bozuluyor. maske darlıyor, nefes alamıyorsun, her şey sıkıntı haline geliyor. kimsenin olmadığı bir ormana gidip ciğerlerim acıyana kadar temiz hava solumak istiyorum.