eylül sabahının serinliği

ataol behramoğlu şiiri.

“eylül sabahının serinliğini
yaprakların serinliğini
ciğerlerime dolduruyorum

sessizlik ve serinlik
birleşiyor
yıkanmış güvercinler
ve çok uzakta bir tren sesi

her zaman yeniden başlamak duygusu
doğuyor içimde
her uyanışımda

düşmanlarımı bağışlıyorum
daha çok seviyorum dostlarımı
her uyanışımda

eylül sabahının serinliğini
yaprakların serinliğini
yüreğime dolduruyorum”

bu başlık bana çocukluğumun sokaklarını hatırlattı. ayrıca muazzam bir şiirdir.

bir ataol behramoğlu şiiri. mu az zam.

bana şey gibi hissettiriyor, güzel bir gündeyiz, hangi ay olursa olsun. (bence ay pek de önemli değil önemli olan duygular.) ama eylül ayı benim için ayrı bir özel olduğu için-gerçi sonbaharın bütün aylarını severim ama eylülün yeri ayrı- daha çok hissederim şiiri. neyse sabah erken uyanmışım, kimseler yok, her yer sessiz ama bir o kadar da sesli. keyfim yerinde ama bir o kadar da nedensiz. herkesi sevmek istiyorum. nefret duygusu yok oluyor, zaten ne kadar varsa artık. renkler güzel, hava güzel. tarçın, kahve ve vanilya kokuyor hava. keyfim yerinde şiiri benim için bu. girdiyi girince bile huzurlu hissettim.

"eylül sabahının serinliğini
yaprakların serinliğini
ciğerlerime dolduruyorum

sessizlik ve serinlik
birleşiyor
yıkanmış güvercinler
ve çok uzaktan bir tren sesi

her zaman yeniden başlamak duygusu
doğuyor içimde
her uyanışımda

düşmanlarımı bağışlıyorum
daha çok seviyorum dostlarımı
her uyanışımda

eylül sabahının serinliğini
yaprakların serinliğini
yüreğime dolduruyorum"