face of melinda

bir opeth şaheseri, başyapıt.



cenazemde bu çalsın.

opeth'in neredeyse tüm şarkıları gibi bir şaheser. şarkı değiştirmeden dinlediğim ender gruplardan.

by the turnstile beckons a damsel fair
the face of melinda neath blackened hair
no joy would flicker in her eyes
brooding sadness came to a rise

words would falter to atone
failure had passed the stepping stone
she had sworn her vows to another
this is when no-one will bother

and conceded pain in crumbling mirth
a harlot of god upon the earth
found where she sacrificed her ways
that hollow love in her face

still i plotted to have her back
the contentment that would fill the crack
my soul released a fluttering sigh
this day fell, the darkness nigh

i took her by the hand to say
all faith…

opeth'in muazzam şarkılarından biri, başlıkla karşılaşınca uzun zamandır dinlemediğimi fark ettim.

arkadaşlar yetişin şarkı 4.26'da alev alıyor. söndürdüm sanıp da 7.02'yi atlamayın.

türler ötesi bir deha ürünü. jazz, prog metal, kompleks akustik pasajlar, saykodelik sound, ağır kasvetli bir atmosfer ve muazzam vokaller. böyle bir şeyi yapan insandan da daha üstünü beklemek haksızlık olur. fakat her daim şaşırtmaya devam etmiştir kendileri. mikael sen milyonlarca tonluk tanrı parçacığı ağırlığında bir kralsın!

ben bu şarkıyı üniversitedeyken aşırı çok dinliyordum ve büyüyünce bir gitar olmak istiyordum. akşam akşam aklıma geldi, yine gitar olmak istiyorum.