fakir ama gayet mutlu birey

amcam. adamın geliri son derece kısıtli ama ne zaman görsem az önce büyük ikramiyeyi kapmış gibi. mutluluğun içsel dinamiklere alakalı oldugunun kanıtı olgu.

nerede lütfen söyleyin.

(bkz: 404 not found)

bu benim. arabam yok, evim yok, şu an cüzdanımda bin lira param bile yok*
geçmişten kalan alkol borcum var, yine geçmişten kyk kredisi var. ben ne yapıyorum, günlük yaşıyorum. zevk peşinde koşuyorum. kirayı ödemem için bile bir hafta yemeden içmeden para biriktirmem gerekiyor. sadece bunu yapıp gerisini çar çur ediyorum.

kafa rahatlığı ve huzur olarak hepinizin önünde olduğuma yemin edebilirim ama ispatlayamam*

kendi bileceği olan erkektir.

sevmem fakirliği. tarz meselesi.

evin balkonundan manzaraya bakmak bile yetiyor be hacı.

hayattan o kadar da çok şey istemiyorum şahsen ben de. ne biliyim. belki de eğlenmeyi bilmiyorumdur. ama ben de harbiden bu gruba dahilim. mutlu olmam maddiyata çok bağlı değil. iki lokma tamamdır.

devletlerin sevdiği vatandaş tipi

dışarıdan mutlu görünür. içinde ne fırtınalar kopuyor kim bilir.

benimdir. mutluyuz umutluyuz. özellikle de iddia oynadığımda daha bi umutluyum. market faturası gibi 20 maç yapıp belki gelir de en azından bi tofaş alırız diye hayal ediyorum. hayalim bile fakir.

fakir ama gururlu bireydir.

böyle bir kaç aile gördüm. sonuncusu karşı komşumuz. hepsi her zaman iktidarı * sonuna dibine kadar destekliyordu. iktidar değişirse onu da destekliyorlardı. heee tabi mutlu görünmek ayrı mutlu olmak ayrı şeyler. ama onlardaki dert bende olsa kafamı ellerimin arasından çıkaramayacak duruma gelecekken onlar çekirdek çitleyip çay içip gülüp eğleniyorlardı.*bilemiyorum hangisi doğru fakat mutluluk cidden bildiğimiz kadar masum olmayabilir gibi.

evet, devletin sevdiği vatandaş şekli. bir de oğlunu şehit verdi mi tamaam!