futbol oynamak

çok sevdiğim eylemdir. pek iyi olduğum sayılmaz ama.

kimse beni oynamaya cagirmayinca evde kardeşimle oynamak zorunda kalıyorum.

müthiş bir keyiftir.

çocukluğumda yediğim dayakların temel nedeni futbol oynamaktı. hatta ampul değiştirmeyi de futbol sayesinde öğrendim. evimiz dört artı bir bir evdi. diğer bütün odaların açıldığı büyük bir salonu vardı. bu salon benim için ali sami yen stadı idi. kardeşimi kaleye geçirip ya iç içe geçirdiğim çoraplarla ya yuvarlak herhangi bir meyve ile şutlar atardım. kendimi çok iyi hissettiğim zamanlarda da röveşata denemeleri yapardım ki her seferinde ampulü patlatmayı başarırdım. sonra büyüdüm ve bunu başaramadığımı gördüm.

patlayan ampulleri değiştirmek için de bakkalımız olan murat amcaya gidip ampul alıp hesaba yazdırırdım. bir ay o kadar çok ampul almışım ki babam epey bir para ödemek zorunda kaldı hesabı kapatırken. sonra da bunun hesabını benden sordu elbette. artı değer budur işte.

sonra ezilmiş kola tenekeleri, gazoz kapakları ve havası sönmüş toplarla devam eden kariyerim ilkokulun sonlarına doğru eklem romatizması yüzünden üç dört aylık bir felç hali yaşamamla kesintiye uğradı. bir dönem takımdan ayrı düz koşu bile yapamadım.

sonra döndüm elbette yeşil olmayan sahalara. genelde sahalar çakıl, beton ya da toprak olurdu. nadiren toprak.

sonra okul takımları, amatör bazı takımlardan sonra kendi içimde jübile yaptım. ama halı saha maçları devam ettim. futbol oynamak bırakılacak bir şey değil. o bir bağımlılık bence. hala yolda yürürken şekli güzel bir taş, bir kozalak ya da zihnimde top olarak canlanacak her şeye şut atmaya devam ediyorum. balona röveşata atan adam ben olabilirdim.

gol atmak kadar attırmaktan da keyif aldım. ama daha çok gol atmaktan. sadece penaltı konusunda çok kötüyüm. penaltı anında kalecinin duyduğu endişeden fazlasını duyuyorum ve çoğu zaman penaltı kaçıyor.

bir albert camus olmayabilirim ama ben de hayata dair çok şey öğrendim futbol oynarken. albert camus kadar büyük bir yalancı olamadığım için öğrendiğim bu şeyleri anlatamayacağım. ama çok şey öğrendim.

sadece futbol olmayan futbol hayatımın hala önemli bir parçası ve sanırım her zaman öyle kalacak.