galatasaraylı bir kadınla evlenmek

yonelimlere saygim sonsuz ama, ne biliyim. hani, bula bula bunu mu buldun da dedirtir 1 fenerbahceli olan sahsima.

ben de fenerbahçe taraftarıyım. önce duygulara bakarım. sevmişsem, bir eşik atlanır. atatürkçü bir yurttaşımsa, aklını bilime vermişse, inançlara fanatik hislerle değil samimi bir vicdanla bağlıysa tek sorunumuz ya da tartışma konumuz futbol olur. o da herhalde tatlıya bağlanır ama bundaki kırmızı çizgim, farklı takımları tutan iki insanın kendine ters gelen renklere saygı duymasıdır. dolabımda asılı fenerbahçe formaları, fenerium tişörtleri onu rahatsız edecekse baştan böyle bir ilişkiye girilmemeli. aşık olmakla bir evde ortak yaşama başlamak arasında büyük fark var. her renkten kadına aşık olabilirim ama aynı evde yaşamak için samimi bir hoşgörü beklerim. hoşgörüyü bulursam aynısını o da bende bulur.

belki de en iyisi her insanın kendi renktaşını bulması. ama o da kısmet.

özgüveni yüksek erkeklerin gerçekleştirebileceği eylem. winner bir kadını taşımak billur gerektirir.
zengin olmak bonusudur. *

oysa ki fenerbahçeli olmak tüm acılara katlanmak, sevinçlere özlem duymak ama ne olursa olsun terketmemek demekti. yine de siz bilirsiniz tabii…*

mısır buldun püskülüsünü arama derim ben.