gece gelen hayatı sorgulama hissi

valla sadece gece değil gündüzleri çalışırken bile hayatı sorguluyorum ben. hele geç yatıp erken kalktıysam bu durum daha çok canımı acıtıyor iş esnasında da hindi gibi düşünüp duruyorum. hayat zaten sorgulanmaya açık her zaman, sorgulatıp duruyor kendini imansız.

gece değil gündüzde sorgular çünkü bu batağa düşen bir daha çıkamaz

çok net bir sorudan kaynaklanır: gündüz yaptık ettik, e n'oldu şimdi?

aslında hep sorgulanmalıdır. gündüzleri koşuşturmaca içinde birtakım anlamsız şeylerle uğraşarak adeta afyon alır gibi zihnimizi uyuştururuz. gece ise ayılma ile birlikte yaptıklarımızın anlamını sorgulamaya başlarız ve geçirdiğimiz boş vakitlere üzülürüz, amaçsızlığımıza üzülürüz.

sorgularken uyuyakalıyorum. yaşlandım herhalde.

ben de sorguluyorum hep ama hiç cevap vermiyor. susma hakkını kullanıyor sanırım.

ne gecesi dayı 7/24 sorguluyorum ama bir sonuca varamıyorum. bence varabilen de yoktur. varsa bana ulaşsın. bu büyük insanla tanışmak isterim. ne muhterem bir insanmış halet-i vaziyetini görelim.

en büyük ilacı gece deliksiz uykudur.

geceleri sanırım bütün günün özeti kafamdan geçiyor sonra o sadece tek bir günle kalmayıp bütün günlerin özetine dönüşüyor ve bir anda kendimi hayatı sorgularken buluyorum ve bu hep geceleri oluyor, garip.

sabah 04:30 olmasına rağmen uyuyamamış olmama neden olan his. anlatmak istemiyorum zaten istesem de başaramam kafam çok karışık.

az önce çorba içerken yaşadım, bi ürperdim sorguladım, yaşadığım bir günü düşündüm sadece. biz iyi kafayı yemiyoruz hacı bak şimdi.
sabah sevmediğimiz işe gidip cahil patron para kazansın diye 10 saat çalış, işe gider gelirken benzini hesapla, toplu taşıma kullanıyorsan yer için kavga et, kadın gördüğünde yanlış anlamasın ya da linç yememek için başka yöne bak, maaş yattı mı kaygısı, altın uçmuş mıhabbeti, avm girişinde hes kodu kontrolü yapan güvenliğin hayattan bezmiş tavırları, sinirli kasiyer, yolda delinin biri samuray kılıcıyla beni keser mi korkusu, ailem ne olacak sorusu, hadi yaşlıları geçtim gelecekteki bebem ne yapacak sorusu, sevgili tribi, borçlar, ekmek kuyruğu, mobing, taciz, ek mesai hakkını alamama, uykusuzluk, ahaber, euro, grencard başvurusu açıklandı mı...ulan ölmüşüz biz, ülkece helvamızı kavuruyoruz. 1 gün içinde yaşadığım veya şahit olduğum olayların bir kısmını yazabildim ve eminim herkes yaşıyor bu tür olayları.
ama çorba iyidi hakkını yemeyelim yanında kaşarlı pide gelince hele çok mutlu oluyorum.

tam olarak üzerime çökmüş olan histir, yalnızlığın ve sevgisizliğin tavan yaptığı bütün anları tek bir gecede yaşıyor gibiyim. histerikleştim sanki, bir ağlayıp bir ayaklanıyorum bir düşmüşken bir kalkasım var gibi. arada gidiyorum, gitgellerin gecesindeyim.

gündüz yaşarsın, gece ise gündüz yaşadıklarını ve hayatı sorgularsın. ne yaşadım lan ben diye.*
hayat zaten hayatın içinde değilken sorgulanmalı...

öyle ilginç ki, hem hallemediğini hemde haketmediğini düşündürür.(u: swh


genelde gece gelir.

döner dolaşır gelir otururuz başarısızlık meyhanesine.
güzel bir kahreder, küfreder inceden de pişman olur zil zurna kalkıp devam ederiz yaşamaya.
hep yaptığımız ve yine yapacağımız gibi.
söylenebilecek ve söylendiğinde asla bir rahatlık hissi getirmeyen tamamen kolpa olan uyduruk bir söz ile kapatıyorum kendi meyhanemi.
olur öyle şeyler.

son aylarda günün her dakikası zaten bu hisle yaşamaya alıştığım için şöyle söyleyeyim; bazı geceler uyutmuyor, huzursuzlukla uykudan uyandırıyor.

(bkz: abi geç oldu yat istersen)
diyen birinin yanınızda olması şarttır. geceler dinlenmek içindir.

genelde yalnizken yasiyorum bu hissi. ozellikle aksam ya da gece otobusten inip eve yururken zirve yapiyor. evde de yalnizim ama herhalde televizyon internet bunlari dusunmeme firsat vermiyor.

sorgulamak güzeldir. ben de geceleri hayatımı, yaşantımı sorguluyorum. diyorum ki dünya neden böyle? neden bu insanların ruhu bu kadar kirli? tanrı gerçekten de var mı? var ise neden yoksullara, mazlumlara, garibanlara elini uzatmıyor? neden sadece kötüler kazanabiliyor, iyiler sürekli kaybediyor? neden parası olanlar kafalarından geçen herşeyi yapabiliyorlar ve yanlarına kâr kalıyor?...

gün içinde yaşanılan durumların olayların gece z raporunun çekilmesi;
bazı anların yeniden film karesi gibi gözün önünden geçmesi,
- keşke şöyle deseydim veya yapsaydım.
veya;
- keşke şöyle demeseydim veya yapmasaydım.
belli bir yere kadar bu "günün muhasebesi" iyi olduğu söylenir (psikoloji açısından) fazlası, "geçmişe saplanıp kalmak" olur ki, günü yaşayamayıp, hep geçmişte kalmak demektir.