gece vaktini sevmemek

şu sıralar her niktofil, herkes gece sevdalısı.

ulan harbi şu gece vaktinde ne huzur buluyorsuz anlamıyorum. ürkünç, karanlık bir kere. gecenin üçünde dördünde hepten korkunç oluyor artık. iti kopuğu hırsızı hep geceleri iş yapıyor zaten.

ama gündüz öyle mi? miss gibi güneş ışığının yüzünüze vurması, korkunç bir karanlıktan huzurlu bir aydınlığa geçmek. bence asıl huzur budur.

yok, ben cidden gece sevmiyorum.

gündüz vassaf'ın cehenneme övgü'sünde bununla ilgili bir kısım vardır, ilk bölümde olması lazım. orada başlığın tam aksine gece neden sevilmelidiri anlatır. gündüz ve insan arasındaki totaliter bağa değinir.

sanırım gecenin sessizliğini seviyorum. bedeli zaman zaman ağır olabiliyor tabi bu sessizliğin. zihin bu sessizliği fırsat bilip zaman zaman belaltı vursa da o anlar kendini dinleyebilmek iyi geliyo

gece olunca herşey daha güzel daha özel olur ne demek sevmemek.. allah baba taş yapar .
gece günahların üzerini örter.

güneşe aşık olanlar gece ay ışığında hiç yıkanmamış, ya da göz yaşlarını saklamak için uğraşmamıştır.

(bkz: manyak mısınız)