gel gitme

sevdaya açılan bir penceredir
odaları dolduran güneşli sesin.
kuraktan sedefi çatlamış tanrıçalar
ve atlar denize inme özlemiyle oysa
her akşam üstü geçerler rahvan.
bakarsın o an
gökyüzü ufuk çizgisiyle buluşmada,
karnını yükseltmiş hafifçe deniz
gelgit,
gel ve gitme n'olur!..

o an küçücük bir özlemdir
içimize sulardan düşen iz.
bir yanım dövme bakır,
bir yanım mavi güller;
gözleri 'fındık yeşil' kızların
el emeği, göz nuru deniz.
omuzlarının yuvarlaklığı
akıyor avuçlarımdan;
herkes, her şey alesta
ve sessiz!..

öyle bir gün gelir ki
lâle büyür sedefinde tanrıçaların,
göğü doldurur koynundaki serçeler;
gel gitme n'olur!..