günün tek şiirlik özeti

"insan ölüyorsa acıdan ölür bir gün
kendine bir daha uğrayamadığından,
koyduğu yerde durmayışındandır hayatın
hatanın dönüşsüz oluşundandır.

hiçbir aşk titremez sonsuza değin,
bütünlüğünü yitirişinden ölür bir mum
ve insan kanatlarından
ayrılır bir gün."

birhan keskin

ben başladığım bir kitabı bile yarım bırakmaktan çekiniyorum.
hikayesini dinlediğim için hatrı kalır,kırılır gibi hissediyorum.
siz,nasıl insanları yarım bırakıyorsunuz?
başkalarının hikayesine nasıl hiç çekinmeden gözyaşı ekleyebiliyorsunuz?
korkum kalbinize denk gelmektir.

çatlak yüreğimle türkülü yollara
düştüm ki o kadar olur
seke seke ben geldim
si** si** gidiyorum…

can yücel

küçüktüm, küçücüktüm,
oltayı attım denize;
bir üşüşüverdi balıklar,
denizi gördüm.

bir uçurtma yaptım, telli duvaklı;
kuyruğu ebemkuşağı renginde;
bir salıverdim gökyüzüne;
gökyüzünü gördüm.

büyüdüm, işsiz kaldım, aç kaldım;
para kazanmak gerekti;
girdim insanların içine,
insanları gördüm.

ne yardan geçerim, ne serden;
ne denizden, ne gökyüzünden ama...
bırakmıyor son gördüğüm,
bırakmıyor geçim derdi.

oymuş, diyorum, zavallı şairin
görüp göreceği.