güven problemini kimseye güvenmeyerek çözmek

mantıklı ve makul bir çözüm.

süleyman demirel in söylediği gibi, meseleleri mesele etmezseniz ortada mesele kalmaz.

geçici çözüm. illa ki *hata* yapıp güveniyorsunuz.
o yükleri bir nebze olsun bırakmak, sevmek, ihtiyaç duymak böyle bir şey.
üç beş insan sizi pişman etti diye tüm insanlara küstüyseniz bir işinizde
problem oldu diye her işe küsün o zaman gitmeyin işe.
bir filmi sevmediğiniz için film izlemekten vazgeçen bir insansanız zaten kolay gelsin.

bence gayet yerinde bir çözüm.

böyle olunca gereksiz hayal kırıklıklarıyla da uğraşmıyorsunuz.

çözümü kendine güvenmektir.

bir arkadaşa, sevgiliye güvenmekte sürekli problem yaşıyorsanız çözümü kendinizde arayın. insanlara yine güvenemiyorsunuz ama bu umrunuzda da olmuyor. kendini değerli hisseden bir insan inisiyatifi karşı tarafa bırakmamış oluyor.

bu bir çözüm yolu değil. içinizde sürekli aldatılacağınız hissiyle, kafanızda dönen şizoid senaryolarla yaşayamazsınız. kendinize güvenin.

beni nereden tanıyorsunuz?

neredeyse en büyük market zincirine bile güvenmeyerek güven problemimi çözmeye calıstım az önce.
2 günden beri ücretini ödemeye calıstıgım bir ürün için sonunda bastılar zile tekrar. aşağı indim nakit uzattım adamın elinde pos cihazı vardı. " e bana nakit demediler" dedi. içimden yine bi of çektim. kağıda bakarsa nakit yazdıgını söyledim. üstünde nakit olmadıgını,paramı alıp bozdurabileceğini söyledi. e tabi viski güvenir mi? güvenmez. değişik hareketler yaptım (amuda falan kalktım) adam da "güven problemi yaşıyorsanız arabanın anahtarını vereyim" dedi. ben de dünden razıymışım gibi kafamla onaylayıp anahtarı aldım. bu anlayışlı tatlı adam da 10 dk uzaklıktaki bakkaldan parayı bozdurup getirdi 20 dk sonra yaya bir şekilde.
bu güven problemi her konuda beni rezil edebiliyor bazen.
neden hayatında biri yok diye sormayın yok işte..

şüphe tek gerçektir.

doğrudur.kendimden başkasına güvenmem çokta güzel bir his.

çok mantıklı

baba dediğim adamın yıllarca anamı s**ktigini öğrendiğim günden bu yana kimseye güvenmiyorum.

haklılığını kimseyle tartışmayacağım tespit.

şu tiplerin dışarı çıkmasının yasaklanması lazım.

güven problemi yaşıyorum cümlesini açmak gerek. sosyal hayatta güven gerekli değil ama kişisel olarak arkadaş ve sevgili olmak açısından güven duymayı tercih etmiyorum diyen kişi yalnız kalmak durumundadır.

yalnız insan çok yaşamaz. intihar eder anlamında değil vücudu strese karşı uzun süre ayakta kalamaz.

(bkz: duvarı nem insanı gam yıkar)

bir süredir benimsediğim ve uyguladığım çözüm. yalnız şöyle bir problem var, bir süre sonra karşıdakinin her söylediğini yalan kabul ediyorsun. adını söylese, suratında "hee kesin öyledir" ifadesi oluyor. bu da karşı tarafa biraz ayıp.

bir ulke dusunun. bu ulkedeki insanlarin %80inin hayatta kalmak veya zengin olmak icin her seyi yapabilecegini dusunun. boyle bir durumda kimseye guvenmemek tum secenekler arasindaki en dogru secim olacaktir. minimum enerjiyle maksimum kazanc saglamis olursunuz.

menfaat dünyasında yaşıyoruz, menfaati olmayanın kimseye selam dahi vermediği, gerçekten de seveninin olmadığı, dost bildiğinin dahi seni en ufak şeyde ezmeye çalıştığı dünyada.

bu konudaki haklılığı, kimse yabana atmasın.

batman sen misin?

güven problemini kimseye güvenmeyerek çözdüğünüzü sanarsınız daha çok.

coronaya karşı büyük bir kozumuz var o da yakalanmamak tadında bir çözüm önerisi olmuş.