hadi gidelim

reşit olmadan önce izlenirse insanı olumlu yönde değiştirebilecek, eşşek kadar adamken izleyip de çok beğendiğim, orijinal adı onward olan pixar'ın animasyon filmidir. pixar animasyon stüdyoları'nın belki de en hakkı verilmemiş yapımıdır. teknik değerlendirmeleri bir tarafa bıraksak dahi, burada çok dokunaklı bir abi kardeş ilişkisi işlenmektedir. gavurların "coming-of-age" dediği türden bir filmdir. yani artık çocukluktan çıkıp hayatta sorumluluk alma teması baskındır eserde. elbette bu epik bir fantezi filmi olduğu için burada alınan sorumluluklar da dünyevilikten ötede ve bir sfenks heykeli kadar ağırdır.

filmin konusu aslında bir çocuğun yaşayabileceği en travmatik ve trajik şeylerden biri üzerine kurulmuştur ama bu bir fantezi filmi olduğu için buradaki abi ve kardeş için çok da üzülmeyiz. filmciler de "pathos" odağını daha çok abi kardeş ilişkisine yöneltmiştir kasıtlıca; başarıyla da kanalize etmişlerdir bence burada işlenen durumu/dramı fantastik bir maceraya ve filmi acıklı yapmaktan kurtarmışlardır. *

bir taraftan bakarsak, hadi gidelim'e, tipik bir "quest" * temalı film diyebiliriz, yüzüklerin efendisi'ndeki gibi; ama bir taraftan da bu, bu kadar zengin içerikli ve samimi bir filme biraz haksızlık yapmak da olabilir. pixar'ın teknik üstünlüklerinin de nimetlerini görmekteyizdir tabii filmi izlerken.

yapım görünene göre ergenleri ve genç yetişkinleri asıl hedef noktası/kitlesi yapmıştır ama bana göre fantastik işleri seven çoğu kişi bu filmi beğenebilir. "the manticore" karakteri müthiş eğlenceli mesela. o karakterdeki başta olmak üzere, ses oyunculukları da muazzamdır bu animasyon filminde.

bana göre studio ghibli ve pixar animation studios'un artık ciddi dungeons & dragons işlerine el atmaları gerekiyor. hadi gidelim gibi filmler de güzel de, neden bunların daha yetişkinlere yönelikleri de yapılmasın? japonlar dungeons & dragons: shadow over mystara diye bana göre gelmiş geçmiş en iyi "arcade" oyununu yaptılar; studio ghibli de neden böyle bir film çekmesin mesela? fantezi filmlerini gerçek oyuncularla çekmek çok daha külfetli ve maliyetli bir şeydir diye tahmin ediyorum; tabii ki yüksek bütçelilerini kıyaslıyorum burada. ayrıca ben mesela baldur's gate'i beyaz perdede bir animasyon filmi olarak görmek isterdim.

neyse, bu film bence çok güzel yine de.

henüz izlemediyseniz bir şans verin derim!

disneyden yine tatlı bir animasyon filmi.
geçmişte sihir dolu olan bu diyar yavaş yavaş sihrini yitirmiş bir yere dönüşmüştür. periler artık uçmak yerine uçak kullanmakta, uçan sihirli tek boynuzlu atlar artık yemeklerini çöplerden karşılar olmuş, sihirle ateş yakıp aydınlanmak yerine icatlar yapıp ampulü üretmeye başlamışlardır.
babalarını kaybeden ailede anne,abi,kardeş ve annelerinin yeni eşi birlikte yaşamaktadırlar. elf kardeşler birbirinden çok farklı karakterlere sahip olsa da ikisinin ortak noktaları babalarını özlemeleri ve onu bir daha görme arzusudur. ve bunu sihirle tekrar gerçekleştirebileceklerini aralarından birinin babasını tekrar görebileceklerini öğrenirler ve bu olay ikisi arasından sorunlara, çekişmelere yol açar.

animasyon filmi aslında baya trajik ama sonuç olarak bir animasyon filmi olduğu için o anda bu durum çok fazla ön planda olmuyor. ama doğum günün de babasının konuştuğu o kasete dalıp gitmesi ve o kasetle kendini sohbete kaptırması unutamadığım sahneler arsında. bir animasyondan beklenenden fazla hüzünlü bir film. gözyaşlarınıza hakim olamaya bilirsiniz. özellikle baba konusunda hassas olaylarınız varsa dikkatli olun.
keyifli seyirler dilerim.