hatasını kabul etmeyen insan

evett az önce rastladığım olay çok toksik ve kibirlilik örneği bana göre çünkü kişi kendi hatasını kabul etmiyor bir de sizin yanlış bildiğinizi söylüyor yetmezmiş gibi başka bir şeye takılarak ve o gereksiz şeyi büyüterek kendi hatasını kapatıp sizin hatalı olduğunuza inandırmaya çalışıyor sizi aptallık belirtisi ya aşırı sinirleniyorum hadi yanlış bildiğini bilmiyon karşıdakine ne bok atıyon götelek

başlığı açan kardeşimiz, tutunamayanlar isimli kitabın etkisinde çok fazla kalmış.*

acınası kişidir.

hatasını kabul etmeyen insanların, hatasını kabul eden insanlara nazaran daha kompleksli olduklarını düşünüyorum. aslında insanlar hatalarını kabul etseler, karşısındaki insan olgunsa zaten konu uzamaz hatasını anlayan ve kabul eden insana kim ne desin? sevdiğim bir söz var: eğer bugünlere gelebilmişsem gerçekten hatalarımı kabul ettiğim için gelebildim.

normalde hatasına tahammül edip kendi kendine anlamasını beklediğin, üstelemediğin sinirlenince dayanamayıp tepki vermene darılan kişidir. sabrını çöpe atar, başka bir şeye sinirlendiğine, sinirlerin bozulduğuna inandırmaya çalışır. kadınsanız özel gününde misin diye geçiştiren pişkin insandır kendisi. hayatınızda olmaması gereken yaratıktır, geçmiş olsundur.

iflah olmaz, laf anlatılmaz kişidir. ruh sağlığını korumak açısından ivedilikle hayattan çıkarılmalı, ona dair tüm her şey hafızadan silinmelidir.

hiçbir sûretle önünü göremeyecek, yaşadıklarının tadına varamayacak insan.

aslında bu hareketiyle baga giren ve hatalı olduğunun ilk sinyallerini veren insandır. nitekim karakter sahibi insanlar, haklı değil mutlu olmayı tercih ederler ve huzurlu bir yaşam için, okey deyip yollarına devam ederler.

yaptığının kötü olduğunu ve kırdığını bildiği halde zeytinyağı gibi üste çıkıp bir de suçu sana atan gereksiz kişi...

inatçıdır, kibirlidir. ve ömrü boyunca inadı yüzünden toplum tarafından dışlanmaya da mahkumdur.

lisedeki halim diyebilirim. kendisiyle anlaşmak oldukça zordur ve insanı deli eder, kendi geçmişimden bilirim.

benmişim.
benim istediğim ve yaptığım bir şeyden diğer insanın rahatsızlık duyması ya da üzülmesi nasıl benim sorunum olabilir ki? sadece canımın istediğini yaptım diye özür dileyemem ya. bir sözüm olsa, o kişiye ne yapıp ne yapmayacağımın güvencesini verdiysem ve yine yaptıysam bu hata olur. ama bunu yapmam diye söz vermediğim, hatta söz vermenin yakınından bile geçmediğim bir insanın benim davranışlarım karşısında üzülmesi de benim suçumsa bilemiyorum. oturur, konuşuruz ve değer verdiğim biriyse bir daha yapmam zaten. herkese kolayca değer veren ve beklentilere giren insanlar asıl hatayı kendisinde aramalı fikrimce.

toksik insandır veya kendini gerçekten yetiştirememiş insandır bir süre sonra kabak tadı vermeye başlar ve artık ne yaparsan yap diyerek kendi hayatına devam edersin.