hayalimdeki türkiye

oğuz atay'ın kitabında okuduğum şu satırlarda saklıdır o türkiye.



(bkz: oğuz atay - tutunamayanlar) syf. 241

her işin ehline teslim edilmesidir. yani ilk şart liyakattır. işte o zaman her şeyin değişeceğini göreceğiz.

siz yine de çok hayallere dalmayın yoksa boğulursunuz.*

bilimin, sanatın, felsefenin hâkim olduğu bir türkiye'dir. medeni insanların çoğunlukta olduğu, dinci saçmalıkların bir kenara bırakıldığı bir türkiye'dir. cemaat yaşamından cemiyet yaşamına geçmiş bir türkiye'dir. demokrasi ve laikliğin sözde değil gerçekte olduğu bir türkiye'dir. üstünlerin hukukunun işlemediği bir türkiye'dir. insanların özgür olduğu, birey olduğu bir türkiye'dir. kadınların rahatça sokağa çıkabildiği bir türkiye'dir. hayvanlara zarar veren abuzittinlerin yıllarca cezaevinde kaldığı bir türkiye'dir. aptalların kutsanmadığı bir türkiye'dir. hayal kurmak bedava.

karşı kıyıdan görülendir.

konuşarak anlaşabilmek, fikirleri saygı çerçevesinde tartışabilmek.

medeni, eğitimli, demokratik,insan hakları na uyan, gençlerin gelecek kaygısı olmayan,herkesin insan gibi yaşayacak kadar geliri olmasını, hayal ettiğim bir türkiye.

türkiye öldü.
ölülerle hayal kurmuyorum.

ütopik bir hayal kurmaya gerek yok. tarımın tamamen ana vatanı olsak. teknolojide kaliteli bir şekilde yerlileşsek birde eğitimi oturtsak tadından yenmez. son madde ile aslında hepsi olurda o zaman biraz ütopik olur gerçi. eğitim yılının içinde bile değişen bir sistem sonuçta.

hukukun üstün olduğu
sendikalaşmanın uzay düzeyine geldiği
eğitimin, sağlığın, elektriğin, suyun, doğalgazın, internetin ücretsiz olduğu
din ticaretinin bittiği ve dine zaafı olan insanların kalmadığı
akıl yolunu tercih etmiş
karma ekonomik modeli tercih etmiş
gelir eşitsizliğinin bittiği
dünyaya kendini kanıtlamış ve atatürk'ün de hayalini kurduğu tam bağımsız bir türkiye.

***
hayali bile güzel...

modern, gelişmiş , eğitim seviyesi yüksek , eşit, tüm vatandaşların yaşam standartları devlet garantisinde olan refah bir hukuk devleti.

hayalimdeki türkiye'yi cahit sıtkı tarancı anlatmış:
memleket isterim
gök mavi, dal yeşil, tarla sarı olsun;
kuşların çiçeklerin diyarı olsun.

memleket isterim
ne başta dert, ne gönülde hasret olsun;
kardeş kavgasına bir nihayet olsun.

memleket isterim
ne zengin fakir, ne sen ben farkı olsun;
kış günü herkesin evi barkı olsun.

memleket isterim
yaşamak, sevmek gibi gönülden olsun;
olursa bir şikayet ölümden olsun.

yaşadığım türkiye'yi ise edip cansever 1974 yılından anlatmış:

hayalsiz yaşıyoruz neredeyse
çocuklar, kadınlar, erkekler
trenler tıklım tıklım
trenler cepheye giden trenler gibi
işçiler
almanya yolcusu işçiler
kadınlar
kimi yolcu, kimi gurbet bekçisi
ellerinde bavullar, fileler
kolonyalar, su şişeleri, paketler
onlar ki, hepsi
bir tutsak ağaç gibi yanlış yerlere büyüyenler
ah güzel ahmet abim benim
gördün mü bak
dağılmış pazar yerlerine benziyor şimdi istasyonlar
ve dağılmış pazar yerlerine memleket
gelmiyor içimden hüzünlenmek bile
gelse de
öyle sürekli değil
bir caz müziği gibi gelip geçiyor hüzün
o kadar çabuk
o kadar kısa
işte o kadar.

demokratik ve özgürlükçü.