hayat sonraları sevmez

ertelemeden yaşamın keyfini çıkartmak gerekir anlamında bir cümledir. bu kıyafeti sonra giyerim, bu tabağı sonra kullanırım gibi sözler kullanmak yerine hiçbir şeyi ertelemiyelim.yarın geç olabilir.

kocam olsun, hemen olsun
hocam olsun, hemen olsun

en çok korktuğum durumlardan biri sevdiğim insanları doya doya göremeden, onlara sarılamadan, onlarla konuşamadan bu hayata veda etmeleri veya benim veda etmemdir. geçen her saniye ömrümüzden gidiyor bunun farkında değiliz ve hep erteliyoruz. sonra konuşurum, sonra severim…
bir gün gerçekten son olacak sonra da içimizde bazı şeyler hep ukte kalacak.

evet, "hayat geç kalanları affetmez."

yemek gibi, soğuyunca bir şeye benzemez

hayat cesaretlileri sever.
hayatımda çok bunaldığım yakın bir dönemde babama demiştim. o da bi derin iç çekip uzaklara baktı.
herkes o kadar şanslı doğmuyor sanırım.

hayat bizim yönlendirdiğimiz bir şey değil ki. bazen o bizleri yönlendirir. geç kaldığın nedir? evlilik mi, çocuk mu, iş mi? bunların senin için hayırlı olacağını nereden biliyorsun. yıllar sonra çok istedikleri çocuklara sahip olan bir çift vardı, o çocukların hepsi yoldan çıktı. hayat sizden bir şeyi esirgiyorsa belki de size iyi gelmeyeceği içindir.

yaşam dediğimiz şeyin anlardan ibaret olduğunu düşünüyorum. geçmiş ise güzel anlarımıza dair hatırlanabilir koleksiyonlarımızı topladığımız bir zaman dilimi sadece. hüzünleri de tabii mümkün oldukça unutmaya çalışırız, aklımıza getirmeyiz.

ama netice olarak yaşam andır, şuan mutlu isen güzeldir, geçmişte mutlu da olsan sadece hatırlar geçersen, bu hüzünler için de aynı şekilde geçerlidir. güzel hatıralar bitirmek önemli de olsa, o an mutlu değilsen pek de önemi yoktur yani anlayacağınız.

bu sebeple her anımızı mümkün oldukça yaşanabilir hale getirmeliyiz. evet, hayat sonraları sevmez, sonralar için daima geçtir. yaklaşık iki buçuk aydır eskişehir'e olan özlemim sebebi ile karamsar bir ruh halinde idim. yaşadığım anda olmayı pek beceremiyordum. yalan olmasın şimdi yaklaşık 24-25 gündür, yani normal sözlük'te bulunduğum andan itibaren burası bana çok çok iyi geldi, tanımlar yazıp, yeni tanımlar okudukça, yeni bakış açıları gördükçe, buradaki radyonun güzel havasına kendimi bıraktıkça adeta bu bana bir tedavi süreci gibi geldi.

evet halen eskişehir'de çokça yaşamak istiyorum, ama bu anımı yaşamaktan, anımı güzel hale getirme engel değil. sonraları sevmez hayat ve tabii ki sürekli olarak karamsar olmayı da sevmez. ben şuan birkaç ay için, belki yaz dönemine kadar, yani uygun bir döneme dek bu eskişehir konusunu içimde öylece beklemede bırakıp hayatımı yaşamaya devam edeceğim.

sonraları beklemek yerine, bir şeyleri ertelemek yerine, elimde olan zamanı, anı mutlu geçirmek için çabalayacağım.

bunda, şuradaki #2844545 yazımın da etkisi oldu diyebilirim, insan zira yine kendi tedavisini kendisi sağlıyor bir şekilde, özellikle de ruhsal anlamda. yaşamı mutlu yaşayabilmek için elimde insanlığımın bana verdiği ödevler var ve bu ödevleri yerine getirerek mutlu olup, kendi ruhumu her gün daha çok iyileştirmeyi amaçlıyorum.

hayat sonraları sevmez, çünkü dediğim gibi hayat andır işte. bu an, sürekli gelmesini beklediğimiz zamanda yaşamak bizi yalnızca yoracaktır. ben artık bu zamandayım, nihayet iki buçuk aylık ruhsal yorgunluk sonrası.

hayat umurumda değil, ben seviyorum sonları. her son eğer ölüm değilse yeni bir başlangıç, yeni bir yol, yeni günler, yeni hazlar demek...

yaşasın yeni sonlar!..