hayatımdaki insanlar bana nasıl tahammül ediyor diye düşünülen anlar

insanın "tahammül" etmesi gereken tek kişinin kendisinin olması nedeniyle, çok da düşünülmemesi gereken anlar.

edit: olm şöyle ikinci entryler favlanınca silmeyin lan entrynizi. bence hoş değil, antep fıstığı yanında duran kabak çekirdeğini yiyormuşsunuz gibi oluyor.

ikinci entryler favlanınca silindiği genellemesi her durumda doğru olmayandır.
diye de not düşmek isterim.

hayatımdaki insanlara nasıl tahammül ediyorum diye düşünenlerin gerisinde kalır.

kendi esprilerime çok gülüyorum, katıla katıla gülüyorum. gülmem bitince bir süre düşünüyorum buna nasıl tahammül ediyorlar diye.

30 dakika önce başıma gelen olay. hayatta yapmam dediğim şeyi yaptırdılar en sonunda bana. bu böyle olmayacak. işi gücü değiştirip defolup gitme zamanım geldi artık.

sık sık hasta olup, hastayken çok aksi ve duygusal olup herkese bulaştırmama rağmen bebek gibi bakılıyor oluşum da tuhaf.

etmiyorlar.

az önce aynı şikayeti en yakın arkadaşımdan aldım . sevdiğim ve değer verdiğim için tahammül edebiliyorum ve tabii onunda bana değer verdiğini bildiğim için .

sinirlendigimde anlık kendim bile ne itici bir şey oldugumu fark ediyorum ve bu aklımdan geçiyor. ama asla itiraf etmem cakozlarlar da giderler aliklar.

hiç aklıma bile gelmeyendir. asıl ben onlara nasıl tahammül ediyorum. arkadaşsız kalıncada canım sıkılıyor.

hayatımda olmayan anlar. tahammül etmek neymiş ya? süper biriyim!

not: aynı zamanda annemin hayatında sıkça yaşanan anlardır: kızım arkadaşların sana nasıl tahammül ediyor?!

durup dururken dans ediyorum sürekli
her odadan çıkışımda farklı bir şakı söylüyorum
kendi kendime kahkaha atıyorum
böyle deliliklerim ve yerimde duramamam dışında çok da iyi insanımdır hani
ama aynı evin içinde bir zıpıra katlanılabilir mi bilemem

kimse kimseye tahammül etmek zorunda değil arkadaşlar. bu bir seçimdir. dolayısıyla ve kısaca bana ne?
benim bana ne diyor oluşum da bencillik değil bu arada. siz anlattıklarınızdan ve yaptıklarınızdan sorumlu iseniz karşınızdaki, hayatınızdaki insanlar da kendi davranışlarından sorumlular. birine katlanmak da bir davranıştır ve bu katlanan kişinin sorumluluğudur.
sizi seven biri sizin iyiliğiniz adına sivri huylarınızı yumuşatmanızı önerebilir ama bunu sizi katlanılır yapmak için yapamaz.
iyi niyetler suistimal edilmesin elbette, kimse kimsenin sınırlarını zorlamasın. kimse de kimseye katlanıyor gibi hissetmesin. katlanıyorsa da bu yükü karşısındakine yüklemek yerine bre birey evladı, b*k gibi huyların var. düzelt şunları yoksa ben yokum desin. bakın o zaman dünya ne güzel bir yer oluyor *

her gun dusunuyorum la

cox toxic ve muzip 1 insanim

ahehahhs.
bu başlığı nasıl yeni gördüm ya.
ben bunu hep düşünüyom. çünkü ne benle ne bensiz anlatabiliyor muyum.. ne benle ne bensiz..

genelde tahammül eden taraf olduğum için, nasıl tahammül ettiğim hakkında da bir fikrim yok. sanırım kıymet verdiğim için olabilir ya.

hayatımda pek insan yok, böyle derdim de yok doğal olarak. tavsiye ederim.

çünkü iyi bir insanım. işlerini hallediyorum.
çıkarlarımız ortak. herkes herkese bir sekilde tahammül ediyor. insanlar birbirini idare ediyor. iş arkadaşını okul arkadaşını ailesindekileri bile.
yoksa dünya etrafı işte hayatı daha kötü olurdu. kimse mükemmel değil.