hayatın derdinin tasasının da hiç bitmemesi

bugün farkına vardığım ve beni geren olgu. tam bir deliği kapıyor, biraz nefes alayım diyorsun, bu kez başka deliklerden kirli su fışkırıyor. gerilim filmi gibi resmen. olmaz olsun böyle hayat.

bence de dediğim olgu. devamlı ne oluyor kardeşim ne bu tantana modunda.

şu kavga bir bitse dersin,
acıkmasam dersin,
yorulmasam dersin;
çişim gelmese dersin,
uykum gelmese dersin;

ölsem desene!

orhan veli

çalışma hayatı tam çeyrek yüzyıl olan bir kardeşiniz olarak bizzat tecrübe ettiğimdir.

işte sorun biter, evde başlar.evdeki biter, sağlık problemi başlar.sağlık biter, ekonomik problem başlar. o biter okul telaşı gelir.

hep koşturursun ve aldığın maaş daha cebine girmeden biter.
kim demişse doğru demiş , hayat bisiklet gibidir, pedal çevirmeyi bıraktığında düşersin

nerede okuduğumu hatırlamıyorum* ama şöyle bir şey hatırlıyorum ; mutluluk bir problemin çözümünden sonraki anda gelen başarmışlık,halletmişlik , kurtulmuşluk duygusudur.
o yüzden hayatın derdi tasası biterse , mutluluk da biter.

hayatın prensibi bu değil midir zaten??

karlar düşer, düşer düşer ağlarım.