hayatınızdaki herkesin size haksızlık yapması

son zamanlarda yaşadığım ve beni depresyona sürükleyen histir. aile, arkadaş, dost, patron, iş arkadaşı, danışman, sokaktaki adam, mahallenin bakkalı, apartman görevlisi, elektrik direğindeki kargalar... teker teker gelin ulan.

o yüzden hayatımda kimse yok.

suçlu, yine kendimiziz. tebrik etmeliyiz!..
çünkü o haksızlığı yapanlara, o fırsatı veren de, affedip müsamaha gösteren de; bizleriz. şimdi kimseyi suçlayıp ağlak disko yapmayalım. sınırları çizecek olan da, had bildirecek olan da biziz. başkası değil.*

(bkz: sen eşek olursan semer vuran çok olur)

gerçekten haksızlık olup olmadığına karar veren bir makam olmadığı sürece hakkında belki de yanılıyor olacağınız durum. şöyle ki; bazı insanlar var. bunlar aşırı derecede alıngan, kırılgan. siz bir şey yaparken, kimse o şeye kırılmadığı için bunu normal bularak yapıyorsunuz. o kişi kırılıyor mesela. haberiniz bile olmuyor bazen çünkü söylemeyip içine atıyor.

bir süre sonra bakıyorsunuz, bu insan geçmişinde yer almış insanlardan falan bahsederken hep herkesi suçlama modunda. yine bakıyorsunuz, yaşadığı hayatın sorumluluğunu bile almıyor. hatalarında hep başkaları suçlu, hep başkaları ona kötülük yapmış, hep başkaları haksızlığa uğratmış falan... oysa anlattıkları tüm sorumluluğun kendisinde olduğunu gösteriyor. buna ilişkin bir şey söyleseniz, "sende de var hata" deseniz ona da kırılıyor. kısır döngü...

neyse, uzadıkça konu hakimiyetini kaybedeceğim sanırım. özetle; bazen haksızlık falan diye ağlayan tipler aslında gerçekte haksızlığa falan uğramamış oluyor. kendi kırılganlıklarına bu adı veriyorlar sadece.

gerçekten herkes tarafından haksızlığa uğratılanlar var mıdır? vardır galiba. onların işi zor ama o da çok düşük bir yüzdedir diye düşünüyorum. insanın etrafındaki herkes hain olur mu yahu! eğer öyleyse yine en azından "ulan ben niye hep hainlerle geçiriyorum hayatımı!" diye bir düşünmesi ve yine kendisiyle ilgili bazı gerçekleri kabullenmesi lazım.

bu bir şemadır, pattern'dir, o yüzden muhtemelen hayatınıza size haksızlık edecek tipteki insanları kendiniz seçerek alıyor ya da kişilerin size olan davranış biçimlerinin haksızlıklara olarak nitelendirme eğiliminde oluyorsunuzdur. bu da kurbanı suçlamak değil, aksine size bu döngüden çıkmak için farklı bir bakış açısı sunmak amacıyla yazılmış bir tanım. bir insan hayatında hep kurban konumunda ise burada onun hayatına giren tüm insanlarda değil, kendisinin şemalarında bir sorun vardır.

(bkz: şema terapi)

iyi ol öğütlerini bir köşeye bırak.

insanların çıkarları doğrultusunda iyisindir, çıkarları bittiğinde popona tekmeyi koyarlar.
insanlar eş ararken bile en zilliyi yada en piçi en uygun ebeveyn olarak görür ona göre eş seçer. hatta onun kötülüğünü örtmek için de elinden geleni yapar.