anlamsız rüyalar, anlamsız hisler, anlamsız kaygılar, anlamsız tepkiler ve çoğu anlamsız şey. tam olarak şey gibi hissediyorum. şey gibi işte sorgulama, sorgulayamazsın zaten. mutluyum ama değilim. üzgünüm ama değilim. tamam olur öyle dedikten sonra nasıl olur saçmalık diye devamını getiriyorum. hiç bi şeyi anlayamıyorum, hissedemiyorum aynı zamanda da yaşayabileceğim en ağır en iğrenç duyguları biriktiriyorum bunun yanısıra zevk aldığım bile oluyor bazen. bazılarını yarı yolda bıraktığımı söylesem de hayır peşimden sürükleniyorlar. gurur duyuyorum bazen kendimden bu olanlara şahit olduğum için, algılayabildiklerimin verdiği acıdan öte, farkında olmanın mutluluğuyla gurur duyuyorum "bazen". bazense çok değerli herhangi bi şeyin anlamını yitirmekte olduğu zamanlar gibi hissetmek tam olarak şey gibi bi şey işte. öyle yani bu kadar ve ilerisi gelmiyor, gelmiyor zannediyorum ama geliyor da olabilir. bilmiyorum. bak işte bunu algılayamıyorum. gülesim geliyor çoğu olaya, fakat gülünecek bi şey yok ortada. hatta oturup düşünsem saatlerce ağlayabilirim o gülmek istediğim konu hakkında. ağlamaktan nefret etsem bile. hani şu değerli olup anlamını yitirmeye başlayan şey varya aniden çıkıveriyor karşıma bazen tekrar canlanıyor her şey ve anlamını yitirdiğini düşünsende diyosun ki hayır hâla taze, hâla aynı şeyleri hissetirebiliyor tıpkısı olmasa da . arka planda sıkıldığını söylerken bile böyle oluyor bazen bu. beni anlıyor musun ? ya da şeyi?

devamını gör...

(0) (0)