hep aynı yerde bir ömür geçirilir mi sorunsalı

gizemli bir sorunsal. aynı şehirde hatta aynı mahallede ömrünü geçiren arkadaşlarım var. bense göçebe gibiyim. hangisi daha iyi acaba? hep aynı yerde bir ömür geçirilir mi bilemedim.

yerine bağlı olarak değişir. etrafındaki insanlarla kuvvetli bağların düzenli bir yaşamın varsa mümkündür. ne insanlarla kuvvetli bağlarım var ne de düzenli yaşamım. üniversite için evden iş için de üniversite çevresinden uzaklaşmam olasıdır.

hep aynı bedende, hep aynı ruhta bir ömür geçirmek koymazken hep aynı yer mi koyacak?

bilemedim. düzen severim ama tebdili mekanda ferahlık vardır.

dünya onlar için dönmez
bilmezler yol yorgunluğunu
sesleri yankı bulur hep aynı kayadan, aynı saat diliminden
düşlerinde çin-i maçin'e giderler
doğdukları yerde ölenler

benim yaradılışıma ters bir durum. yörük oğlu yörük olarak göç etmek kolay gelir bize.
liseye bitirene kadar 5 okul değiştirdim. gerisini siz hesap edin.

geçer. geçti.

ne diyor -

(bkz: müebbet)

kafanı götürdüğün her yer ya zindandır ya da cennet.
aynı kafayla bir ömür geçmez. aynı yerde ömür bile yetmeyebilir.

sanırım istanbul ya da istanbul'a denk farklı bir dünya ülkesinde yaşayabilirim( mesela new york gibi) fakat standart hale gelmiş, yer yer kırsal hayatı olan, sosyal olanakları düşük alanlar, beni fazlasıyla sıkar. local bir hayata kolay kolay adapte olabilecek biri değilim. ıssızlığı severim ama kısa süreli olduğu sürece. kendime geldiğimde( dinlendiğimde), geri dönmekten zevk alacağım bir kaos'un içine doğdum.

doğma - büyüme büyük şehirli olan insanlar, kırsal bölgelere adapte olamazlar. olsalar dahi, sürec uzadığında; bir takım depresif ve kendisini negatif anlamda sürekli tekrar eden duygular ortaya çıkmaya başlar. bu kişiye ciddi huzursuzluk ve iç sıkıntısı verir. küçük şehirden - büyük şehire adapte olmak kolaydır ama büyük şehirden çıkıp, küçük şehire indirgenemezsiniz.

belirli şartlar doğrultusunda adaptasyon mantıklı ve tutarlı hale gelebilir. mesela: eğer ileri veya orta yaşlı bir bireyseniz, emekliliğinize az kaldıysa veya emekli olduysanız, bu seçenek bal gibi bir hale gelir. yaşayacağı bir çok şeyi yaşamış, sehir hayatının sağladığı tüm standartlardan faydalanıp kariyerinde ilerlemiş veya kendisini iş hayatına odaklayabilmiş biri için, küçük bir yerde, daha sakin hayat sürmek eğlencelidir.

50 yaşımdaki halim, bir kasabada yaşayabilir ama 30 yaşım oraya ait olamaz çünkü sosyal hayatıma ait ihtiyaçlarım, local bir alanda karşılanamayacağı için, çok hızlı şekilde şehire geri dönmek isteyeceğim.

kendimi iyi bildiğim için de, hiç taşınmak/ sehir değiştirmek/ baska sehirlerde yaşamak gibi riskler almadım. türkiye ve dünya bazında, istanbul'un kültürel ve sosyal ortamına denk, çok az yer var.

matrix'te yapilan ani yer degisimleri ve farkli sosyal etkilesimler zihin acar. bu guzellikten mahrum kalinmamasi dilegiyle.

bir yerde okumuştum “bu hayat size evde oturmak yada sadece çalışıp para kazanmak için verilmedi dışarı çıkın nefes alın ve hayatınızın anlamını ve amacınızı aramaya başlayın bu hayat çok kısa değerinizi bilin “

g e ç m e z.

(bkz: konstantinos kavafis)

ben aynı şeritte bile uzun süre gidemiyorum...

yerini sevdiysen geçer herhalde.

evliya çelebi bana el vermiş gibi bir sabitsizliğim olduğu için herkese geçse de bana geçemezmiş gibi geliyor

kulağa biraz garip gelecek ama geçirilir. başka bir yer bilmediğinden, görmediğinden, hareket etmek istemediğinden geçirebilirsin. sağlıklı mı, orası tartışılır. eskiden doğduğu yerde ölen bir sürü insan vardı. uçanlar, kaçanlar, gözü açılanlarla birlikte bu sayı gittikçe azalmaya başladı.

o yer hanımın kolları, dizinin dibi ise
bir ömür değil bin ömür geçirilir.