her kavgada ilk yumruğu indiren taraf olmak

o ilk yumruk boşa gidiyorsa eğer her defasında gg olan şahıstır aynı zamanda.

önemli olan son yumruğu atan olmaktır.

kalbî ve ruhî yumrukları ilk yiyenlerin, fiziksel yumruğu atacak gücü mü kalır?

tüm kavgalar, taşınan yürekten, sahip olunan ruhtan başlar.
ilk yumruğu hep biz yiyeceğiz. sendelersek ne mutluyuz. bugüne geldiysek ne şanslıyız.

hiç kavga etmedim ama ben ilk yumrukla yere yığılan taraf olurdum. 1.5 metre boyum var zaten. beni çocuklar da dövebilir gibi.

kavga kaçınılmazsa ilk vuran sen ol. ortam erkek görsün.swh.

kavga iyi bir şey değildir. allah esirgesin.

kaşınan taraf olmaktır. hiç kavga etmedim ama muhtemelen ilk yumruğu ben atmazdım. karşılık da veremezdim gerçi, dayağı yerdim.

putin in bir sözü var ;
leningrad sokaklari bana tek bir şey öğretti. eğer kavga kaçınılmazsa ilk yumruğu atan sen ol.

ben kavga etmekten vazgeçen taraf olarak anladım ama kastedilen sanırım ilk yumruk atan olmak.

kavgada ilk vuran kazanır derler ama bilmiyorum ben kavga sevmiyorum . hayatım tehdit altında olmadıkça kavga da etmem.

hiç kavga etmedim ama edersem iki ihtimal var, ya bayılana kadar dayak yerim yada hapishaneye düşerim. çünkü elimin ayarı yok, adrenalin ile birleşince neler yapabileceğimi kestiremiyorum. hastanede ameliyat sonrası yatarken hemşireden kaynaklı bir olay sonucunda sinirlenince gözlerim falan dönmüştü sinirden, babam anneme ne oluyor buna falan demiş, babama sende çık falan demişim(az buçukhatırlıyorum). kaldı ki bu bilincimin yerinde olduğu, yani kontrolün %70 nin falan bende olduğu versiyon. mesela çocukkenken de iğneden korkuyorum diye 3 doktor zor tutuyordu. yetişkin halimi tutabileceklerini sanmıyorum. hareket halinde adrenalin yüklenmiş 90 kg yu tutmak çok zor. allah yaşatmasın efendim, konuşarak halletmek iyidir. kavga öcüdür, kavga etmeyin.

muhtemelen her kavgada dayak yemektir. evet.