her şey yoluna girmeden önce en kötüsü olmak zorundadır

hayatımda duyduğum en büyük züğürt tesellilerinden biri. cem yılmaz'ın ''öbür dünyada kralsın olm'' repliğinin modifiye edilmiş hali. bu kişisel gelişim zırvalıkları kadar mide bulandıran başka bir herze yok.

en kötüsünü gördükten sonra her şeyi yoluna koyan çok insan tanıdım. en iyisini gördükten sonra her şeyi berbat eden de tanıdım. fazla takılmamak lazım. eğer bu cümle size güç ve umut verecekse doğru olarak kabul edebilirsiniz.

şu an içinde olduğum durum.
verdiğim bazı yanlış kararlarla ve bir kaç sağlık sorunundan dolayı maddi manevi dibi gördüm.
ama sanırım yarısını halletmek üzereyim.
bir yıl içinde de toparlarım diye düşünüyorum.
yakın zamanda buraya bir yere ölüm istiyorum diye yazmıştım.
kader insanın sınavıymış.
sınavı verdim mi bilemiyorum ama allah'ın izniyle koşullu geçeceğim gibi duruyor.
yoluna girer mi girmez mi bilmem lakin allah'ım kimseyi sıkıntıyla, hastalıklarla sınamasın onu bilirim.

33 yıldır hiçbir şey yoluna girmedi çok merak ediyorum daha kötü neler olacak ve her şey yoluna ne zaman girecek..

umarım o en kötüsü olmuştur ve her şey yoluna girecektir. çünkü yeter artık ya...

olan kötü şey, olabileceğin en iyisidir derler

saçmalık. bence öyle bir şey yok. insanlar, bir şeyleri yoluna sokmaya çalışırken, niye durduk yere daha en kötüsünün başlarına geleceği beklentisi içine girsinler ki? belki çok daha iyi şeyler gelecek, bunu hiç kimse bilemez. bizim odaklanmamız gereken şey, başımıza iyi ya da kötü neler geleceği değil aslında ama bizde hep başına gelen kötü şeylerle mağdur edebiyatı yapma hastalığı var. "benim başıma neden bunlar geldi?" aşamasından bir türlü "ben bu sorunu nasıl çözebilirim?" aşamasına geçemiyoruz. kendimize acımayı, kendimizi acındırmayı çok seviyoruz. mağduriyetimiz üzerinden prim kasmaya çalışmaktan, sorun çözmeye odaklanmayı beceremiyoruz bile...