her yeni gün aynı bir dün

son zamanlarda kendimi (bkz: groundhog day) filminin içindeymişim gibi hissettiren durumdur. izlerken çok keyifliydi, yaşarken pek değil.

o zaman gelsin karikatür;

gün icinde uyuyup uyandığında ertesi gün olduğunu sanmak sonra hangi günde olduğunu unutmak

şuanki halimi çok güzel tanımlayan bir cümleymiş. saniyeler bile geçmek bilmiyor, gün nerede başlayıp nerede bitiyor artık anlayamıyorum. gün kavramı bitti benim için. bir şeylerin gerçekleşeceği ana kadar geçecek olan ve kayıp olarak gördüğüm bir zaman var gün kavramının yerinde. o an gelmeyecekse hayatım koca bir kayıp demektir. başka bir açıdan da o an öldüğüm andır ve hayatım ölene kadar boş geçirdiğim kocaman bir günden ibarettir. uzun lafın kısası, yorgunum dostlar.