herhangi birine arabanı ödünç vermek

atalarımız bile at, avrat ve silah demiştir. hoş, silah yerini kaybetti. avrat işi kısmet, at da araba oldu.

bu boş muhabbetten sonra asıl konumuza gelirsek, geçenlerde bir arkadaş haftasonu için arabamı benden ödünç istedi. başlarda vermek istemedim ne yalan diyeyim. sonuç olarak ülkenin şartları belli ve at artık araba durumunda.

kibarca veremeyeceğimi söyledim, bu devirde babana bile araba emanet ederken iki kere düşüneceksin.

zaruri durumlar dışında asla yapılmaması gereken olaydır. ödünç vermem de, istemem de. "emanet malın canı burnunda olur." d,ye boşuna dememiş atalarımız