birine onun üslübuyla cevap vermek

karşısındaki kişinin üslubuna, konuşma şekline göre onun dilinden konuşmaktır.

kendine yakışanı yapmak, yapmamaktır.

bir tartışmadaysanız yanlış bir eylemdir. hele ki karşınızdaki sizin üslubunuza ya da mizacınıza zıt bir şekilde hareket ediyorsa. örneğin ses yükseltmeden tartışan yapınız varsa ve karşınızdaki bağırıyorsa ona onun yaptığı şekilde cevap vermeyin. çünkü sizin hakim olduğunuz bir üslup değil bağırmak. kendi hakimiyet alanınızda devam edin. siz onun gibi tepki vermedikçe karşınızdaki sizin fikrinizi kabul etmeye daha yatkındır. ama karşınızdaki kişi gibi siz de bağırmaya başlarsanız onun sularında yüzmeye başlarsınız ve tartışmanın kontrolünü ele geçirip haksız dahi olsa size kendi düşüncelerini kabul ettirebilir. bazı istisnai durumlar var elbette.

ilk duyulduğunda kolay ve kullanışlı gelse de bence zor ve emek isteyen bir olaydır.
değişken geçen birkaç senenin sonunda 'empati yapa yapa ne olduğumu unuttum yaa!' denmesi de olasıdır : )

genelde öfke anında kişinin çünkü onun anladığı dil bu nidasına eşlik eden aktivite.

ben aksi davranmayı düşman suları olarak görmüyorum ama hani gerek yok. zaten bağırıyorsam nato kafa nato mermer’dir, anlaması hayat memat meselesi değilse tamam derim. konuşmayalım artık yeterli derim.

bu kadar.