hoşlanılan kişiye selam verememek

şimdi var mı bilmiyorum ama eskiden çevremde falan çok yaygındı.
artık nasıl özgüven kırılmışsa adam yahut kadın bırak sevdiğini söylemeyi selam, günaydın, merhaba gibi şeyleri bile söyleyemezdi sonra gelip arkadaşlarının kafasını gondiklerdi çok seviyorum falan diye.

senin selam veremediğini başkası eve götürüp eline veriyor mısırı netflix izlerken.

ortaokul ya da lisede sevdiğini haykırmak için okulun son gününü beklemek güzel bir örnektir bu duruma.

ortaokulda hoşlandığım bir kız vardı ona karşı olmuştu. çok komiktir, 5 kişilik bir arkadaş grubu var diyelim ki hatta hepsi kız olsun diyelim.
şöyle anlara sebep olur;
ayşe / fatma / hayriye / necla / pelin
"merhaba ayşe, merhaba fatma, sana da günaydın hayriye, iyiyim seni sormalı necla......."
ve south park sessizliği

ay sözlük başıma gelen durumdur.

bir kaç sene önce beşiktaş'ta butik bira üreten bir mekanda bir arkadaşım ile oturuyorum. akşam üzeri saatleri olduğu için mekanda sadece biz varız. ondan sonra iki kişi gelip tam arkadaşımın arkasına oturdular.
gelen kişilerden birisi geek yapar ekibinden diğeri ise can bonomo.

evet.

can.

bonomo.

ki tanrı şahidimdir -he bi de siz #1657667 -kimseler tarafından pek bilinmezkene bile kendisine vurgundum.

arkadaşım sürekli bir şeyler anlatıyor gözlerimi iki santim kaydırsam direkt kendisi ile göz göze geleceğim ama o kadar gerildim ki ve kendisine selam vermeyi bırak bakamadım bile!
saatlerce mumya gibi gözlerimi kıpırdatmadan oturdum.

neyse sonra evlendi çocuğu oldu falan.....

ben hala oturuyorum.