huysuz virjin’in öldükten sonra unutulduğu gerçeği

yıllarca eğlence dünyasına hizmet etti seyfi dursunoğlu yani sahne ismi ile huysuz virjin. geçen sene rahmetli oldu. kimse adını anmıyor, hiç kimse hatırlamıyor. böyle mi olmalıydı ? hunharca gülmek için izlediğiniz insanı böyle bir çırpıda unutmaya bu kadar mı meyilliydiniz ? bu kadar mı vefasızsınız yahu.

öldükten sonra herkes unutulur. olay sadece zaman meselesidir. hem hatırlanmasının ne önemi var. nihayetinde ölmüş bütün dünyanın onun hakkında konuşmasının onun için tek bir önemi yok.

(bkz: ölenle ölünmez)

ne demişler: seni hatırlayan son kişi öldüğü zaman, hiç yaşamamış olacaksın.

garipsenecek bir şey değildir. eğlendiren insanlar unutulur. nejat uygur bile unutuldu, yeni nesilden belki bilen yok. ondan önce kim varsa biz bilmiyoruz ama bir yunus emre, picasso, neşet ertaş, ne bileyim tesla unutulmuyor. çünkü insanları eğlendirmek onlara tabiri caizse çerez ikram etmek gibi bir şey ama diğer sanat dalları ve icracılarının yaptığı açken seni doyurmaktır. kimse ''yahu filan adam çok iyi bana yoğurt ve mevsim yeşillikli lays ikram etmişti'' demez. huysuz virjin çok zeki, kültürlü, dili sivri ve işini iyi yapan bir profesyoneldi ama hatırlanacak bir şey yapmamıştır.

videoları youtube’da duruyor ve izleyenler var. zaten televizyona çıkma durumu yoktu bildiğiniz gibi (huysuz virjin açısından). ak partisi ona da burnunu sokmuştu.

sensin öldükten sonra unutulan.

efsaneler unutulmaz, youtube'de yaşar. teknoloji çağındayız dayko...

bu hepimiz için geçerli. o yüzden kendiniz için yaşayın.

işte insanlar bunu anlamıyorlar, kendi küçük dünyalarında kendilerini çok büyütüyorlar, milyonlarca yıl sonrasını düşünün, gezegenden eser kalmıyacak, siz kimsiniz ki ?
t:ölümün hafıza ayarlarıyla oynayan bir yanı olmasındandır.

asla unutmadık. onun muzipliğini, homofobik olmayan şakalarını, musıkisini devam ettirmeye çalışıyoruz, hakkımız olmadan.

ay biraz sıcak olmadı mı...

tanıdığım en delikanlı insandı. zaten vefatından sonra mirasını bıraktığı kurumları görürseniz sizden kaç bin kat daha adam olduğunu da görürsünüz.

her neyse şimdi meselemiz bu değil. asıl mesele, bunca sene sizleri güldürebilmek için canını dişine takan bu adamcağız öldükten sonra niye onu her gün anmıyorsunuz ? bu kadar mı vefasız oldunuz ?

beğenirsiniz beğenmezsiniz, ama ben zeki müren kadar vatanını milletini seven çok az sanatçı tanıdım.
vakıa , o da unutuldu.
bütün mal varlıklarını türk devletine, eğitim kurumlarına , silahlı kuvvetlere ve hayır kurumlarına bağışladılar.
ama, türk insanının teveccühü sayesinde kazandıkları milyarlarca lirayı sadece kendi kesesine, kendi efrad ve akrabalarına bırakan sanatçılar kadar akılda kalıcı olamadılar maalesef.

(bkz: herkes gibi)