1.
bilindik bir gerçektir ki herkes kendi hayatını yazmak ister. ve her hayat bir romadır biliriz, filmi çekilesi. benim hayatımdan "ölmeden önce ölmek" temalı bir üçleme çıkar ama o ayrı.. kimsenin yaşadığı bir diğerine benzemez, kimisi trajedi, kimisi komedi filmi olurken kimisi dramın dibine vurur. gerçek hayatta öyle hikayeler vardır ki bu kadar da olmaz dedirtir insana. öyle şeylerle karşımıza gelir ki hayat, yaşanmasına rağmen inanası gelmez insanın..
yaşarken karşılaştığımız olayların sonuçlarını sonradan kendimizle tartışıp, doğru şekilde tepkiler sergileyip sergilemediğimizin ayırdına varmak adına yaptığımız ve yer yer yapmamız gereken eylemdir, iç hesaplaşma*.
insanlar çeşitli davranışlarının sonunda, sonuçtan huzursuzluk hissetmeleri halinde pişman olup olmadıklarını muhakkak değerlendirirler. paranoyaya çıkan gizli tünelleri olan bu içsel yargılama bir tür vicdan muhasebesidir. vicdan muhasebesi kişinin kendisine karşı en dürüst olduğu andır. bu muhasebenin pratikte bir faydası olmadığı görünse de gelecekte alınacak kararlarda direkt etkisi vardır. utanma, soğuk soğuk terleme, uykusuzluk gibi yan etkileri olmasına rağmen daha iyi bir insan olmak adına çok sık olmamakla beraber dengeli bir şekilde yapılması gereklidir.
her olay sonrasında bunu yaparak kişinin kendisini sorgulaması iyi değildir. sürekli yapılması halinde kişiyi olumsuz uç noktalara taşıyabilir. aşırı pişman olduğu bir olay sonrasında kişi hayatına son vermek dahi isteyebilir.
ergenlik ve orta yaş döneminde buna daha sık rastlanır. keşke şöyle davransaydım, şöyle yapsam böyle olurdu veya olmazdı hayıflanmaları bu dönemlerde yoğundur. ancak abartmamak gerekir, olan olmuş geçen geçmiştir..
ne demiş şeyh galip;
“hoşça bak zatına kim zübde-i alemsin sen
merdüm-i dide-i ekvan olan ademsin sen”
- zugra ukdesi -
yaşarken karşılaştığımız olayların sonuçlarını sonradan kendimizle tartışıp, doğru şekilde tepkiler sergileyip sergilemediğimizin ayırdına varmak adına yaptığımız ve yer yer yapmamız gereken eylemdir, iç hesaplaşma*.
insanlar çeşitli davranışlarının sonunda, sonuçtan huzursuzluk hissetmeleri halinde pişman olup olmadıklarını muhakkak değerlendirirler. paranoyaya çıkan gizli tünelleri olan bu içsel yargılama bir tür vicdan muhasebesidir. vicdan muhasebesi kişinin kendisine karşı en dürüst olduğu andır. bu muhasebenin pratikte bir faydası olmadığı görünse de gelecekte alınacak kararlarda direkt etkisi vardır. utanma, soğuk soğuk terleme, uykusuzluk gibi yan etkileri olmasına rağmen daha iyi bir insan olmak adına çok sık olmamakla beraber dengeli bir şekilde yapılması gereklidir.
her olay sonrasında bunu yaparak kişinin kendisini sorgulaması iyi değildir. sürekli yapılması halinde kişiyi olumsuz uç noktalara taşıyabilir. aşırı pişman olduğu bir olay sonrasında kişi hayatına son vermek dahi isteyebilir.
ergenlik ve orta yaş döneminde buna daha sık rastlanır. keşke şöyle davransaydım, şöyle yapsam böyle olurdu veya olmazdı hayıflanmaları bu dönemlerde yoğundur. ancak abartmamak gerekir, olan olmuş geçen geçmiştir..
ne demiş şeyh galip;
“hoşça bak zatına kim zübde-i alemsin sen
merdüm-i dide-i ekvan olan ademsin sen”
- zugra ukdesi -
devamını gör...