içi başka dışı başka olan insan

kendini olduğu gibi göstermeyen insandır.

benim bu mecburen öyleyim.

mevlana'nın bir sözüyle karşılık vermek istiyorum:

"ya olduğun gibi görün
ya da göründüğün gibi ol."

olduğu gibi görünmeyen, asla güvenilmemesi gereken sahtekar ve güvenilmez bir insandır. böylesi tiplerden uzak durulmalıdır. bu tiplerin iki yüzü değil, en az iki milyon yüzü vardır...

dışardan minnoş ufacık bir kız olarak görünürken dakika başı death metal dinleyip böğüren bir içim var.

stefan zweig'in "içimde fırtınalar kopuyor dışarıdan her şey süt liman... sizler benim ancak kabuğumu görebilirsiniz, içimdeki fırtınaları asla bilemezsiniz!" diyerek ifade ettiği insandır. itiraf etmeliyim ki, otuzlu yaşlarımın ortasına kadar ben de öyle biriydim. insanın kendisi olmaya karar vermesi, çok zor bir karardır çünkü etrafındaki hiç kimse, "aferin sana, artık kendin olmaya karar verdin." diye takdir etmiyor insanı... tam tersine, yargılanmaya, acımasızca eleştirilmeye ve ötekileştirilmeye gönüllü olmak gerekiyor. sonra, kalanlar kalıyor, gidenler gidiyor. hayata yeniden başlamışsın gibi oluyor ki çok da iyi oluyor...başka türlü içsel huzura kavuşmak da mümkün değil zaten.

bu ülkenin insanlarının çoğu. benim içim dışım birdi eskiden beni de bozdular. başka türlü yaşamak mümkün değil türkiye'de.

içim karmakarışık dışım karmakarışık. bunlar birbiri ile nadiren aynı oluyor.
bozuk saat, yani durmuş olan saat, günde iki defa doğruyu gösterir derler. saat durmuş olduğu için hangi saatte doğruyu göstereceği belli de benim ne zaman doğruyu göstereceğim, tutarlı olacağım belli değil : )