içimde kalmasın

uzun zamandır aklımı kurcalıyor, döndürüp döndürüp aynı şeyleri düşünürken buluyorum kendimi. öğrenmem gereken ne çok şey varmış meğerse. ne kadar çok yanmam gerekiyormuş. sevmek ne kadar güzelmiş karşılıksız olsa bile, sevemeyince anlıyor insan. dolu dolu hissedebilmek ne büyük bir nimetmiş. yağmalanış gibi hissediyorum kendimi içimdeki saf sevgi kirletilmiş, hep biraz eksik gibi... biliyorum ama aydınlanmak için yanmak gerekir. aylar sonra dönüp bu yazıyı okuduğumda helal olsun sana kızım başardın yine buda geçti. hayat sana yine çok güzel şeyle öğretti diyeceğim. kendimle gurur duyacağım.