1.
sharon m. draper tarafından yazılmıştır . uzun süre neq york times besteller listesinde yer almış ve 48 ödüle sahiptir . kitap 11 yaşında bedensel engelli bir kız çocuğu olan melody tarafından anlatılıyor. melody 'nin ailesi uzun süre melody gem bedensel hemde zihinsel engelli sanıyor doktarlarda onlar gibi düşünüyor. fakat bir gün melody'nin en az onlar kadar zeki olduğunu fark ediyorlar melody ile işaret tahtası yardımı ile iletişim kurmaya başlıyorlar daha sonra özel bir sandelye ve tablet yardımıyla melody düşüncelerini istediği gibi ailesine aktarabiliyor. hem çocuklar hemde yetişkinler için güzel bir kitap . ilham verici , umut kaynağı ...
melody;
şimdiye kadar tek kelime konuşmadım neredeyse 11 yaşındayım.
melody;
şimdiye kadar tek kelime konuşmadım neredeyse 11 yaşındayım.
devamını gör...
2.
içimdeki müzik
* sessizlik nasıl bu kadar gürültülü olabilirdi ? *
ilk başlarda bir olaydan ziyade bir fotoğraf karesi okuyormuşum gibi hissetmiştim hatta yaklaşık 100 sayfası öyle geçti. elime aldığımda kendini okuttu ama bırakınca da pek elime alma heyecanı oluşturmamıştı. beklentimin birkaç tık altında kaldığını düşünmüştüm ve birkaç gündür elimde süründürmüştüm. sırf okuyayım da bitsin başka kitaba başlayayım diye elime aldım son kez. ah nasıl da yanılmışım ! meğer tam dönüm noktasındaymışım , tam heyecanın kapısına dayanmışım. sırf bitsin diye devam edeceğim sonrasında sayfalar azaldıkça da içimi burkan bir kitap oldu.
* sabah kristal gibi başlamış ama gün kırılmış cam parçalarına dönmüştü. *
başlarda çok durağan ve fotoğraf karesi gibi başlayan hikaye , o kadar güzel ilerledi ve o kadar güzel bitti ki.. melody'nin azmi , çabası , zekası ve inatçı oluşu.. pes etmeyişi.. çok güzel , çok ince ve çok farklı işlenmişti. hastalığının sadece vücudunu engellediğini ama beynine hiçbir engel oluşturmadığını o kadar güzel gösterdi ki..
* o kadar da akıllı değilsiniz beyefendi , sadece şanslısınız ! sorunsuz yetilere sahip olan bizler , sadece bağışlanmış kişileriz. melody birçok şeyi anlayabiliyor , iletişim kurabiliyor ve bunu kendisi için hiçbir şeyin doğru düzgün işlemediği bir dünyada yapıyor. gerçekten dahi olan o ! *
itiraf etmek gerekirse hiç böyle düşünmemiştim. hiç bu açıdan bakmamış , engelli(!) birine hiç böyle yaklaşmamıştım. bu durumdan utanmadım da değil. engelli dediğimiz birçok insan da aslında bizimle eşdeğer. sadece dış görüntüde bazı farklılıklar var. ama zihinlerimiz.. bundan sonra , bedeninin görüntüsü normalden farklı olan insanlara çok farklı bir gözle bakacağımdan eminim.
* spastik ikili kuadrij.. beyin felci..
zihnimi değil yalnızca vücudumu kısıtlayan bir şey. *
birkaç saat önce , okumasam da olurdu , dediğim kitap için şuan iyi ki okudum diyorum. iyi ki..
* sessizlik nasıl bu kadar gürültülü olabilirdi ? *
ilk başlarda bir olaydan ziyade bir fotoğraf karesi okuyormuşum gibi hissetmiştim hatta yaklaşık 100 sayfası öyle geçti. elime aldığımda kendini okuttu ama bırakınca da pek elime alma heyecanı oluşturmamıştı. beklentimin birkaç tık altında kaldığını düşünmüştüm ve birkaç gündür elimde süründürmüştüm. sırf okuyayım da bitsin başka kitaba başlayayım diye elime aldım son kez. ah nasıl da yanılmışım ! meğer tam dönüm noktasındaymışım , tam heyecanın kapısına dayanmışım. sırf bitsin diye devam edeceğim sonrasında sayfalar azaldıkça da içimi burkan bir kitap oldu.
* sabah kristal gibi başlamış ama gün kırılmış cam parçalarına dönmüştü. *
başlarda çok durağan ve fotoğraf karesi gibi başlayan hikaye , o kadar güzel ilerledi ve o kadar güzel bitti ki.. melody'nin azmi , çabası , zekası ve inatçı oluşu.. pes etmeyişi.. çok güzel , çok ince ve çok farklı işlenmişti. hastalığının sadece vücudunu engellediğini ama beynine hiçbir engel oluşturmadığını o kadar güzel gösterdi ki..
* o kadar da akıllı değilsiniz beyefendi , sadece şanslısınız ! sorunsuz yetilere sahip olan bizler , sadece bağışlanmış kişileriz. melody birçok şeyi anlayabiliyor , iletişim kurabiliyor ve bunu kendisi için hiçbir şeyin doğru düzgün işlemediği bir dünyada yapıyor. gerçekten dahi olan o ! *
itiraf etmek gerekirse hiç böyle düşünmemiştim. hiç bu açıdan bakmamış , engelli(!) birine hiç böyle yaklaşmamıştım. bu durumdan utanmadım da değil. engelli dediğimiz birçok insan da aslında bizimle eşdeğer. sadece dış görüntüde bazı farklılıklar var. ama zihinlerimiz.. bundan sonra , bedeninin görüntüsü normalden farklı olan insanlara çok farklı bir gözle bakacağımdan eminim.
* spastik ikili kuadrij.. beyin felci..
zihnimi değil yalnızca vücudumu kısıtlayan bir şey. *
birkaç saat önce , okumasam da olurdu , dediğim kitap için şuan iyi ki okudum diyorum. iyi ki..
devamını gör...