ilk adım işinin kadınlara kalması

üst edit: heterolar için konuşuyorum.

bu çıkma teklifi olayı usulca silindi gitti. fark ettirmeden hayın* bir pusu kurdular bize.

bu sinsi erkekler, şimdilerde hiç ilk adımı atmaz oldular. usul usul yokluyorlar, yem atıyorlar, yeşil ışık bekliyorlar. çoğu zaman "ben ulaşılmazımm!" rolü çekip karşı taraftan bekliyorlar her şeyi.

e tabii, ne oluyor? sabırsız hanımlarımız da duramıyor, "ya bence sen benim hayatımın aşkısın!" diyiveriyor.

yani, maalesef bu başımıza kaldı hanımlar. kabul etmek zorundayız.

ilk adımı atmaktan çekinen birisi hiç olmadım ve olmam da ama artık yeter dedirten bir nokta var her ne kadar kadınların da bir yerleri kalkık hep deniliyorsa ilk adımı attıktan sonra da erkeklerin bu kız da bana aşık tavırlarının konuşulması lazım hele hele ilişki bittikten sonra başka birisiyle görürse o beni unutmak için konuşuyor onunla, o beni kıskandırmak için onunla görüşüyor fikirleriniz sadece sinir bozucu bir küçük düşürücü hareket olarak kazınıyor aklımıza haberiniz olsun

20 yaşında falan oluyor öyle ya.

kadın, erkeği kendine aşık etmesiyle övünüyor, erkek de skor peşinde ne kadar kadın, o kadar egosunu tatmin ediyor.

bu yollardan geçiyor herkes öyle yada böyle.

20lik süt mısırı kızlarımızın 20lik amele oğlanlarla takılması belki hayatın olağan akışı ama üzülüyor insan. çok daha verimli tüketmeleri lazım insanların birbirini. daha çok dişlemeli.