in cin top oynarken top benim deyip topu alıp eve giden cins
başlık "kırk küp kırkının da kulpu kırık küp" tarafından 30.10.2025 09:41 tarihinde açılmıştır.
1.
bir varmış bir yokmuş, cehennemin arka sokağında inlerle cinlerin top oynadığı bir toz bulutu varmış. sahası yok, hakemi yok, sadece sonsuzluk hissiyle ter kokan bir kaos sahası. toplarıysa, evrenin dengesini sağlayan bir enerji küresiymiş tabii bu bilgi sadece iki inin ve bir cinin bildiği bir sır olarak kalmış, çünkü diğerleri hala penaltı mıydı değil miydi diye tartışıyormuş.
derken… bir gün, topun sahibiymiş gibi davranan insan adında bir mahluk çıkmış ortaya. top orta sahadayken, bir anda sinirlenmiş, yok artık! benim sinir sistemim buna uygun değil deyip topu kucaklamış.
ve… top benim diye bağırarak kendi boyutuna kaçmış.
o an, evrenin yazılımı mavi ekran vermiş.
gökyüzü 404 top not found yazmış.
inler sinir krizi geçirip terapiye gitmiş, biz sadece biraz eğlenmek istemiştik. demişler.
bir tanesi ağlarken diğerine adam haklıydı belki de, fazla rekabet var bu oyunda demiş.
ama kimse haklı değilmiş. çünkü postmodern çağda kimsenin haklı olmasına izin verilmiyormuş zaten. haklıysan sıkıcısın, yanlışsan kahraman oluyorsun.
insan topu eve götürmüş ama ev dediği şey, uzayda 1+1 kara delikmiş. topu koymuş salona salon da yokmuş, çünkü yerçekimi sinirlenip istifa etmiş.
top kendi kendine dönmeye başlayınca, insan pişman olmuş:
ben sadece ilgilenilmek istedim, einstein bile beni anlamadı.
ama iş işten geçmiş. o top, kozmosun enerji dengesini sağlıyormuş ya hani hah işte, o günden sonra dünya’da tüm toplar biraz yamuk olmaya başlamış.
bir daha kimse düz şut çekememiş,
kaleciler hep ters köşeye yatmış,
çocuklar sokakta top benim dediğinde, evrenin bir köşesinde bir yıldız sönmüş.
ve tüm bunlar olurken, insan aynaya bakmış ve demiş ki:
ben sadece oyunu bitirdim, çünkü kimse kurallarını anlamıyordu.
sonra aynadaki yansıması cevap vermiş:
ya da belki sen, hiç oyunun içinde değildin.
top hala onun evinde. ama ev dediğimiz şey artık bir varoluş sancısı deposu.
orada her gece bir cin ağlıyor, bir in bağırıyor,
ve top hala dönüyor.
kimse dokunmuyor çünkü herkes biliyor:
dokunursan, yine biri top benim der.
ve oyun sonsuza kadar bitmiş olur.
derken… bir gün, topun sahibiymiş gibi davranan insan adında bir mahluk çıkmış ortaya. top orta sahadayken, bir anda sinirlenmiş, yok artık! benim sinir sistemim buna uygun değil deyip topu kucaklamış.
ve… top benim diye bağırarak kendi boyutuna kaçmış.
o an, evrenin yazılımı mavi ekran vermiş.
gökyüzü 404 top not found yazmış.
inler sinir krizi geçirip terapiye gitmiş, biz sadece biraz eğlenmek istemiştik. demişler.
bir tanesi ağlarken diğerine adam haklıydı belki de, fazla rekabet var bu oyunda demiş.
ama kimse haklı değilmiş. çünkü postmodern çağda kimsenin haklı olmasına izin verilmiyormuş zaten. haklıysan sıkıcısın, yanlışsan kahraman oluyorsun.
insan topu eve götürmüş ama ev dediği şey, uzayda 1+1 kara delikmiş. topu koymuş salona salon da yokmuş, çünkü yerçekimi sinirlenip istifa etmiş.
top kendi kendine dönmeye başlayınca, insan pişman olmuş:
ben sadece ilgilenilmek istedim, einstein bile beni anlamadı.
ama iş işten geçmiş. o top, kozmosun enerji dengesini sağlıyormuş ya hani hah işte, o günden sonra dünya’da tüm toplar biraz yamuk olmaya başlamış.
bir daha kimse düz şut çekememiş,
kaleciler hep ters köşeye yatmış,
çocuklar sokakta top benim dediğinde, evrenin bir köşesinde bir yıldız sönmüş.
ve tüm bunlar olurken, insan aynaya bakmış ve demiş ki:
ben sadece oyunu bitirdim, çünkü kimse kurallarını anlamıyordu.
sonra aynadaki yansıması cevap vermiş:
ya da belki sen, hiç oyunun içinde değildin.
top hala onun evinde. ama ev dediğimiz şey artık bir varoluş sancısı deposu.
orada her gece bir cin ağlıyor, bir in bağırıyor,
ve top hala dönüyor.
kimse dokunmuyor çünkü herkes biliyor:
dokunursan, yine biri top benim der.
ve oyun sonsuza kadar bitmiş olur.
devamını gör...