inan sana değil kastım cahille sohbeti kestim

her ne kadar aşık mahsuni şerif'e atfedilse de, hüseyin karakuş sözüdür, ve dahi bestesidir, (bkz: güldestim).

2 yıl önce duymuş olduğum cümle.

soğuk bir yaz akşamıydı.. kahvemi yudumlayarak, beethoven dinliyordum.. fakat sonra kahvemin aslında çay olduğunu farketmem üzerine çarpıldım, şaşırdım, büyük bir darbe aldım.. hemen gittim ve bir baktım kahve yok. hiç olmadı ki! hemen gittim bi kahve alayım dedim. gece 2. sokağa çıktım, çok soğuk tabi. ve var ya çok uykum var. sokaktaki insanlara sardım, herkese bağırıp-çağırıp "kahveeee!" diye inliyordum.. insanlar da, "ne istiyosun be deli" diyor, sövüyor ve dövüyorlardı.. sonunda açık olan bir kahveci buldum. evet "kahveci".. kahve dükkanı. içeriye daldım, ve "kahveeee!" diye inledim. önümde ak sakallı bir dede vardı, sanki büyük bir kahve üstadıymış gibi kendinden emin bir şekilde gülümsedi ve "evlat, evlat..otur.." dedi. ve ben de o efsanevi kelimeyi kullandım. "kahveeee!" diye inledim yani. bu da "otur evlat otur tamam kahven geliyor" dedi. ben de "kahveeee!" diye inledim. o an telefonu çaldı, açtı o da "selam" dedi. ben de "kahveeeee!" diye inledim. bu burda rahat konuşamayacağını anlayınca diğer odaya geçti. beynimin içerisinden sesler geliyordu, biri "kahveeee!" diye inliyordu. meğer baktım ben inliyormuşum. hemen kendimi toparladım. adam geldi ve kahve yaptı. "az önce olanlar için özür dilerim" dedim. önemli değil evlat dedi. "adınız nedir?" dedim. ve adam "kahveeeee!" diye inledi. ve ben de "kahveeeee!" diye inledim. o da "kahveeeee!" diye inledi ve ben korkup kaçtım. ardından doğru-düzgün bir kafe buldum içeriye girdim "bi kahve alabilir miyim" dedim, o da tamam dedi. neden hala açıklardı bilmiyorum. neyse işte, sonra bir adam orda olan başka bir adam yani, şöyle dedi: "yahu yıl olmuş 2019, hala espresso sevmeyen kaldı mı abi?" ardından zengin ve kendinden emin biriymiş gibi güldü. belli ki kahveden anlıyordu, dişli çıkmıştı. ben de, "kahveeeee!" diye inledim espressoyu duyunca. "ne diyosun be deli!?" dedi. kendimi toparladım ve "ben içmiyorum ben cappuccino seviyorum" dedim. ve "sevmiyosun öyle mi?" dedi. öyle bi demişti ki..mafya gibi.. korktum ama "evet sevmiyorum" dedim. o da bana, "peki ya bi biskrem versem?" dedi. hemen kabul ettim, "seviyorum" dedim. ve ardından "ve cappuccino sevecek kadar kahve cahili olamazsın" dedi. ben de "seviyorum" dedim. ve o da bana, "inan sana değil kastım, cahille sohbeti kestim" dedi. ben de bunu bi güzel dövdüm. dışarı attılar beni. ben de "kahveeee!" diye inleyerek eve doğru koştum ve oturup çayımı içip şükrettim.

çooook sevdiğim bir sözdür. ara sıra whatsap durumu yaparım da herkes bir işkillensin kime diyor bu diye.