insanın sevdiğinin kusurlarına karşı kör olması

illa karşı cins sevgisinde değil, genel olarak öyledir.

aşkın gözü kördür derler.

kör degil insan sevdigini o kusurlarıyla birlikte sevdigi icin iste onlar umrunda olmuyor insanin

aynı kusurları başkası yapsa mutlaka tepki gösterir ama.

kusurların ne olduğuna bağlı bence

ya da kusurlarından hoşlanması.*

kendimde sevmesem de karşıya baktığımda bir "mükemmellik" görmek istemiyorum. "benim tipim" olan kusurlarıyla sevdiğim biri çok yeterli olur bana.

fiziksel kusurlar hep gözüme güzel gelir, hikayesi olan şeylere ayrı bir bayılırım; bir yara izine mesela. onu o yapan şeyleri sevmek bu aslında. kemerli bir burun fazla çekici olabilir, yarılmış, izi kalmış bir kaş da mesela. ** mesela çok kaslı birinden hoşlanmam, mükemmel bir biçimde demetlere ayrılmış kasları da sevmem çünkü.

ruhani kusurlar, biraz zorlar. bu konuda ne diyebilirim bilmiyorum, bana kadar* tölere edebilirim eğer seviyorsam gerçekten, ama iyi olsun isterim; hep çok daha iyi.

kusur edebiyatı, evet! kusurlar, bizi biz yapanlar. kendi kusurlarımla hala barışamadım ama gelecekteki talihli aşığımın kusurlarını şimdiden seviyorum. hadi, öptüm.

aşk'ın gözü kördür derler oysa aşkın gözü bile yoktur.insan aşık olunca adeta kendi benliğini bir kenara atıp sevdiği kişinin benliğini sahiplenir.aşık olmak bir nevi kendinden vazgeçmektir. o yüzden taşşuğun (aşık olanın) sevdiğinin kusurunu görmesi zordur.