insanlar ne ister sorunsalı

tabi ki hepimiz güzel bir hayat yaşamak isteriz. nedir peki güzel hayat.
para, başka ne var. para bir çok şeyi kapsıyor aslında, güvenlik, giyim, barınma, güzellik, yeteri kadar para varsa aşkı bile kapsıyor.
sağlık olabilir. ama sağlık tamamen amaç olamaz. başka bir şey olmalı değil mi. bir amaç.
olmayan peki. kendine olmayan ne varsa. bu da olmadı gibi. hep materyalist şeyler bunlar.
ne kaldı peki o zaman. ne ister insan.
uzun bir ömür yaşamak mı, sevdikleri ile birlikte sağlıklı ve mutlu bir şekilde.
bu da biraz klişe olmadı mı?
siz ne istersiniz?

aslında basit; mutlu olmak ne yazık ki mutlu olmak için yapmamız gerekenler bizi mutsuz kılıyor.

ben sadece, bana yalan söylemeyen insanlar istiyorum.
gerçekten başka bir şey değil.

insanlar herşeyden ama herşeyden önce "değer görmek" ister...
burada kişiyi besleyecek olan şey, değer görmesi beklenen şey, sadece kişinin kendisidir, sahip olduğu fiziksel güzellik, somut varlıklar, para, mülk den bağımsız olarak, değerli olanın kişinin kendisi olduğunu hissetmenin peşinden koşar insan,

bunun için yaşar, bunun için çalışır, bunun için para kazanır, bunun için komiklik yapar, bunun için sever, bunun için fedakarlık yapar, bunun için evlenir, bunun için sözlükte yazar vs....

ve bunu göremediği için küser, bunu göremezse sevgilisinden/eşinden ayrılır, bunu göremezse bırakır, bunu göremezse sevmez, bunu göremezse fedakarlığı bırakır, bırakması da gerekir, sevmemesi gerekir, konuşmaması gerekir, gitmesi gerekir... bir insan değer görmeyen hiçbir emeğini, gram sevgisini, ilgisini, vaktini, sesini bile kimseye karşılıksız bedavaya vermemeli, bedavaya derken aldığının ne kadar kıymetli olduğunun farkında olmayan birine vermemeli, farkında olup görüp, imkanı varken (*....... den) karşılığını vermeyen kadına/erkeğe hiç vermemeli, ama maalesef bizim toplumumuzda herkes ezbere yaşıyor, ezberlediklerini çocuklarına öğretiyor, ve dolayısıyla değer görmenin de, vermenin de, nasıl birşey olduğunu bilmiyoruz, öğrenmiyoruzda, hep bir şeyler olmuyor ilişkilerde, güya yürümüyor, var birşey, var bir sıkıntı hissediyoruz ama bulamıyoruz, çünkü ezberletilen rolleri oynuyor herkes, diyaloglar bile aynı...

bazen bu sokaklardaki şarapçılara bakıyorum, yada youtube da filan izliyorum, o kadar bilge konuşuyorlarki, genelde bu insanlar, hayatlarında öngörmedikleri şanssızlıklar yaşamışlar, ve o halde olmalarından da anlayacağınız üzere, kimsede hiçbirşeyini paylaşmamış onlarla, paylaşmak istememiş, bknz. değer verdiği için kimse yardım etmemiş, ihtiyacı olduğunda iyilik (karşılıksız ve gizli olan) yapmamış (maddi karşılığını alamayacağı için karşılıklı da yardım etmemiş) bu insanlara, velhasıl +-0 belkide - ye düşmüşler, mücadeleyi bırakmışlar, o günki şarabın ekmeğin hesabına indirgemişler hayatlarını, pes etmişler türkçesi, işte o pes etmekten sonra gelişiyor bence insan, o aşama öyle bir noktada ki, yenilgini kendin ilan ediyorsun, bakıyorsunki ölmüyorsun, ölünmüyormuş yani, işte bu insanların bakışlarında ortak bir derinlik görüyorum, hüzünlü değil ama, etraflarında koşturan insanların, ne için tırmaladığını çözmüş olmanın rahatlığını görüyorum, ve o bilince ulaşmak için de gerçekten insanın hayatında bir defa da olsa köşeye sıkışması gerekiyor, net.

ve değer görüp görmediğini anlaması için de, neyin "ne için" olduğunu anlayabilecek farkedebilecek bilince ulaşması gerekiyor... zaten oraları aşıp buralara geldiğinde de, geçmişte olan herşeyle ilgili bütün jetonlar, bozuk para döken atm gibi şakır şakır düşecektir

edit 1 : (*..... den) burayı siz doldurun,

edit 2 : jeton; eskiden telefon kulübelerinde görüşme yapmak için kullanılan madeni para benzeri birşey, 90 ları görmüş kişilerin klişe esprisidir, geç anlamak anlamında kullanılır, söylemek istediğim şeyi daha iyi anlatabilecek birşey gelmedi aklıma :)

ölmemek ister.

sevilmek ister. ama sevmeyi bilmez.

ne istediğini kendi de bilmez bence

var olmak. onaylanmak. bu dünyada fiziksel bir yer kaplamanın ötesinde, birey olarak hak ettiği değeri görmek.

anlaşılmak isterler.
"insan sevilmekten çok anlaşılmayı istiyordu belki de."
(bkz: george orwell)
"abartıyorum çünkü anlaşılmak istiyorum."
(bkz: franz kafka)

bir tatlı huzur ister fakat ömrü boyunca nadiren ulaşır bu istediğine.

her şeyi ister; dünyayı versen marsı, marsı versen venüsü ister, doymak bilmeyen maymunların cehennemi burası.

akıllı olanları ölmek ister; serin toprağın üzerine bir güzel uzanmak.

insanlar istedikçe ister. biri bitse diğer başlar isteklerin.

ınsan her istediğinin olmasını ister.

özgürlük ve dinginlik

neyi eksikse onu ister. para, aşk, onur, şeref, aile,. mutluluk...daha da sayiyim mi

insanlar 24 saat eğlenmek ister. şımarıklığınin göstergesi.

hepimiz aslında anlaşılmak istiyoruz, duyulmak fark edilmek, değer görmek ve sevilmek

aldığı ürünün fiyatını görünce onu bırakmamış olmak ister.

insan gibi yaşamak.