insanların eğitilemeyeceğini görüp inzivaya çekilmek

kısmen yaptığım hareket.

hemen hemen her insanın yapmak istediği ama başaramadığı olaydır.
ama insanlar inziva deyince illa uzak bir yer düşünüyorlar aslında öyle değildir.
odana geç inzivaya çekil dış dünyayla bağlantını kes tanrıyla tanışmaya çalış irdele öğren yalvar ne yaparsan yap sana kalmış.

lisedeyken öğrendiğim hayat dersi

mutlu olmayı öğrenmeye başladığım zamanlar

inziva genellikle kendi eğitiminle alakalı birader ama sen git yine en azından bizim için..

kendini seven insan davranışıdır.

(bkz: hz. yunus)

sık sık yaptığım hareket. bir çeşit kendini koruma durumu. şu anda da böyleyim mesela; odamdayım, kapı pencere kapalı, ışıklar kapalı, sadece sessizlik ve hayallerim var.

kısa süreli inzivalar tabi bunlar, ama delirmemek için elzem.

"canınız cehenneme sidik kokulu beyinler!" diye yükselip orada bırakacağımı hissediyorum. daha nice şeyler diyeceğim...
çünkü insan öğrenmeye açık olmalı ve açlık çekmeli ya. tek derdi monoton hayat sürmek. günlerini, haftalarını, aylarını geçtim o kadar yılı aynı yaşamak?
sen bir mekanizmasın bir kendine mi gelsen acaba? beynindeki kıvrımları arttırman gerekiyorken sen düzlüğü arttırmaya çalışıyorsun?
ne sıkıcı, ne boş, ne gelişmemiş, ne kendini yetiştirmemiş... uyuz ve gıcık insanlar.
bir şeyleri daha çok öğrenmek ve öğretmek isterdim. böyle bir grup kurup münazaralar yapmak, gelişmeye ve ileriye dönük sohbetler. tabi karakter ve ahlâk 4/4'lük. bilgili ama gevşek ya da saçma sapan olmaz... imkansız gibi evet.

sözlüktekiler de hep hoca ya. her şeyin farkındalar, her şeyi biliyolar ve "üf siz eğitilmezsiniz" eşiğine gelmişler en sonunda. zamanında çok denemişler ama sonuç alamamışlar çünkü. artık kendi hayatlarına falan bakıyolarmış. insanlardan nefret ediyolarmış çünkü hepsi aptalmış. onlarla uğraşılmazmış.
salmışlar onları. ahahahaha.

bi zahmet çomar dayılardan eğitimli olun a.q. şu kıçınız da bi insin kafdağı'ndan.