insanların tanrıya sürekli emir kipiyle seslenmesi

allah’ım sen bizleri koru, tanrım bana güç ver, bizimle ol yüce ares gibi gibi…

hiç rica mica yok, direkt olaya giriş. yap, et, kıl, eyle. insanda az nezaket olur.

misal, eğer ben tanrı olsaydım bana kibarca dua edip “tanrım bana sınavda yardımcı olur musun?” diyen bir öğrenciye yardım ederdim. sen yeter ki böyle güzelce sor, notlar sana kurban olsun.

ibadet ve inanış şekli, kişi ile tanrı arasındadır. başkalarını ilgilendirmez.

geçmişte bu durumun şimdiyle uzaktan yakından alakası yokmuş.

şöyle ki “allah’ım sen bana güç ver” demek yerine “allah’ım sen bana güç veresin” gibi bir kip ile edilirmiş dualar.

sonradan edit: padişahlar bile emir kipi kullanmazmış ki. tez kellesi vurulsun diyen bir padişah yoktur. tez kellesi vurula diyen padişahlar vardır.

münacatı bilmeyen yazarın açtığı başlıktır. oysa en güzel dualar, allah'a yakarış şeklinde olanlardır. en sevdiklerimden biri ise cahit zarifoğlu'na ait olan aşağıdaki münacattır:

allahım insanlara akıl fikir ve yapacak başka işler verir misin?