insanlık ölmemiş dedirten olay

gazetelerin klişe haber başlığı.

bence öldü. kasmayın.

giderek azalıyor.
iyiliklerin bile gösteriş şeklinde yapıldığı bir dünyada insanlık öleli çok oldu.
öldü gömdük onu biz.

türkiye de öleli bir kaç asır oldu
hele bu olayın yaşandığı bir yerde bir ülke de bir tane dahi müslüman yoktur.
+18

2006 senesi. midyat'a çalışmaya giderken, mardin'de resmi bir işim vardı ve onu hallettikten sonra midyat'a giden dolmuşları beklemek için bir yere gittim ve oradaki ufacık bir büfe işleten bir amcaya (dede hatta ama çok dinçti) dolmuşu orada mı beklemem gerektiğini sordum. evet dedi ve otur istersen daha gelmesine var dedi. kendi de bi tabure çekti yanıma biraz sohbet ettik. dolmuşun gelmesine yakınken de, "hayatında bir şeylerin yolunda gitmediği bir dönem olursa burada bir evin var, kendi evin," dedi. gözlerim doldu çünkü adam çok içtendi. sonra midyat'ta hayal edemeyeceğim bir insanlıkla tanışınca "insanlık bazı yerlerde ölmemiş." demiştim. burada sayfalarca anlatabilirim oralardaki insanlığı ama en iyisi siz gidip kendiniz deneyimleyin bunu. yahu en basitinden, ev kiralamak için konuşacağımız ev sahibi, daha evi tutup tutmayacağımız belli değilken bize yemek ısmarlayıp öyle konuştu, depozito denen şeyi ilk kez bizden duymuş, "öyle şey mi olur" deyip depozito istemedi, yepyeni, tertemiz ve lüks evi için. evin kirası da akıl almaz derecede ucuzdu. ayrıca, "ilk birkaç ay kira vermeyin, masrafınız olur," dedi. sonra veririz falan deyince de gülüp, yok canım ilk birkaç ay kira vermeyin diye ısrar etti. daha da nice benzer örnek verebilirim...

babam bana sık sık giymediğin ayakkabı/kıyafet varsa ver de, vereceğim kişiler var sevindirelim der. ben eski kıyafetleri vermeyi ayıp sayarım. yeni olanları veririm, giymiyorum diyerek.

ben babama bir ayakkabı verdim belki 3 defa giyilmiştir veya giyilmemiştir. o da tanıdığı birine vermiş. verdiği kişi ayakkabı kendiydeyken aynı gün karşıdan gelen çıplak ayaklı bir üstü başı pejmürde görüp ona vermiş, sonra babama bunu anlatmış, onda ayakkabı yoktu ona verdim, daha güzel yere gitti diye.

biz burada en zayıf halkayız. o çıplak ayaklıya ayakkabıyı veren, o asıl üstün kişidir.

böyle insanların olması beni çok etkiliyor. insanlığın bitmediğini düşünüyorum.

seri oy geldiğinde hissettigimdir.

üniversitede bir sosyal yardımlaşma projesine dahil olmuştum kısa bir dönem. kronik hastalıkları olan çocukların dileklerini gerçekleştirme temalıydı. bir çocuğumuzun dileği de galatasaray formasıydı.

ülkenin dört bir yanından o formayı almak için aynı anda o kadar çok talep gelmişti ki hızlı bir şekilde kapatmak zorunda kalmıştık yeni talep kısmını. yine bile birden fazla forma geçmişti elimize.

böyle şeylerin olduğunu bilmek güzel. şu zamanda böyle şeylerin reklam edilmesi bile güzel. böyle şeylere kalbi yumuşamayanın kokuşmuşluğunu bozacak bir formül üretilemeyecek çünkü. iyice batmadan dürtülmek lazım.