iyi davranılınca birden gelen ölecek miyim hissi

insanı sabahın köründe hüzne gark eder. 7 de iş yerine geldim. hatta çeyrek vardı. arkadaş 10 dakika erken gelir misin demişti akşamdan. dedim az daha erken gideyim de suyumu falan alayım. kadın da vakitle çıksın. suyumu doldurmuş.
yetmemiş hem çay hem kahve fincanımı peçetenin üzerine ters çevirip koymuş. toz gelmesin diye falan düşünmüş olmalı.. şimdi fincanlarda kriminal inceleme yapıyorum zehir mi sürdü diye. aksi hali ölücem de o yüzden bu kadar iyi davranıyor diye aklıma geliyor.*

karmanın tokat manyağı yaptığı insanlara düşen histir; iki güler yüz gösterirsin hemen altında bir şeyler ararlar.

işte bunlar hep suçluluktan; ne haltlar karıştırdılar acep de kendilerine iyi davranılınca hak etmediklerini düşünürler.

aforoz edilmeleri gerek.

hep kötü sözlerle büyüyünce bünye alışıyor kötü şeylere, kaoslara, kavgalara filan. iyi bir şey olunca dünyanın sonu mu geliyordu, yarın ölüyor muyum filan düşünüyorum. ve iyi şeylerle asla yaşayamıyorum. illa bir yerlerden problem çıkarıyorum. çünkü buna alıştık.