jamie oliver

taslaklarıma baktım az önce. yanlarına yamrıl yumrul birtakım harfler ilişmiş. garipti. bazılarını sildim. sıra buna geldiğinde, zor da olsa yanındakileri temizleyip hadi yazayım bari dedim.
bu adam bir dönem çok popülerdi. ingiliz olmasına rağmen, taaa, amerikalara çağırılıp ana okullarının menülerini falan düzenlemesi çok havalıydı. hala popüler aslında eskisi kadar olmasa da. michelin yıldızlı bir lokantası/ları var mı, bilmiyorum, araştırmadım. yalnız bir dönem youtube'dan açıp bu adamın videolarını izlemişliğim var. -bende iş yapanı seyretmek ciddi bir hobi düzeyinde, iş makinelerini saatlerce izleyen insanları anlayabiliyorum. örneğin en son tam 3 saatlik italya alplerinde terkedilmiş taş evleri bir yılda yeniden yaşanılır hale getiren bir adamı izlemiştim. devamı olsa izlerdim, o derece.*-
gelelim jamie'ye.
herkesin çok hoşuna giden ideal bir kişilik.
çok yakışıklı değil ama yüzüne bakılır, yolunda giden bir evliliği, çoluğu çocuğu var. düzgün biri. adam iyi de yemek yapıyor, daha ne olsun.
şimdi yazacaklarımla belki de adama büyük haksızlık ediyorumdur, artık allah affetsin ama izlediğim kaç videosu varsa, adam her şeyi satın alıyor hanımlar, beyler, sıfırdan bir şey yaptığını hiç görmedim.
adam hazır gıda kullanıyor resmen. istediği kadar organiktir, şudur budur olsun, kullandığı hemen tüm malzemeler, temizlenmiş, paketlenmiş hazır ürünler. ve çok pahalı olduklarına da nickim kadar eminim.*
adam hepsini alıyor, birleştiriyor, karıştırıyor, hop sana yemek hazır. hiç tek tek maydanoz, nane yıkayıp, pirinç ayıklayıp, yaprak sardığını, dolma doldurduğunu görmedim.*
bir de çok konuşuyor, aman aman. bu youtube'cuların mecburi özelliği elbette ama bunun sesi sanki biraz yoruyor.
neyse, bugün de gerekli/gereksiz dedikodu seansımızı tamamlamış olduk. okuyan herkese geçmiş olsun.