jurnalcilik

ülkemizde bayağı yaygın olan iğrenç bir kültür.

insanlarla tanışırız, kaynaşırız. konuşur, muhabbet ederiz. günler, aylar böyle geçerken bazen farklı konularda fikir ayrılıklarına düşeriz. sonra bu fikir ayrılığına düştüğümüz ve kendisiyle düşman olduğumuz eski dostlarımız bizim açığımızı aramaya başlarlar. bulunca ne yaparlar peki? cevabı basit. ifşa, dedikodu, başkalarına ispiyon, eğer suç teşkil ediyorsa ilgili kurumlara şikayet vb.

peki bu fiillerin arkasında ne yatıyor? karşıt görüşlü olduğumuz bu insanların argümanlarımızı cevaplayamadığı için kendini ezilmiş hissetmesi ve doğal olarak bizi, sevdiğimiz insanların gözünde küçük düşürmeye çalışma isteği.

biz toplum olarak neden böyleyiz? niye karşıt fikirli olduğumuz insanların argümanlarına mantıklı cevaplar vermek yerine onları ifşalamaya/ispiyonlamaya çalışmak gibi saçma sapan yollara başvuruyoruz? belki de böyle bir toplum olduğumuz için malum şahıs ve partisi 20 yıldır başımızda bir karabasan gibi, bilemeyiz.

meslek değilse yalakalıktır. türk halkının çoğu yalaka ve ezik olduğu için her yerde vardırlar. tribünlerdeki tarafları videoya alan polis de yalakadır asdghj. polis teşkilatına yerleştirilen aktroller zaten ayrı bir olay. adam memur her boka karışıyor oğlum sen git amirin gelsin sasdasg.