kadınların aldatan erkekleri genelde affetmesi

istisnalar olsa da büyük çoğunluğu affediyor. önce kızıyorlar ama bir süre sonra "erkektir yapar" mantığıyla affediyorlar. bu da kadınların çoğunun sadakate aslında değer falan vermediğinin kanıtıdır.

kadınlar genelde affetmek zorunda kaldığı için affeder. eğer ekonomik özgürlüğü yoksa aldatılsa dahi ayrılması pek mümkün olmaz, ne yazık ki türkiye'deki çoğu kadın da bu yüzden affetmeyi seçmek zorunda kalıyor, sadakate değer vermedikleri için falan değil. ben ve çevremdeki kadınlardan aldatmayı affeden ve affedecek birine hiç rastlamadım, bunun nedeni de mecbur kalmamamız büyük oranda.

insan sevmediğini affeder asıl.aldatmış aldatmamış çok da umursamaz,düzenim bozulmasın der. insan en çok sevdiğini affedemez, en çok sevdiğini üzer.affetmiyorsa kırgınlığı geçmediğindendir.

genelde böyle bir durumda kadın evli oluyor. ayrılsa gidecek bir aile evi olmuyor, destek olacak kimsesi yok, 2 3 çocuğu var çalışsa çalışamaz. ne yapsın bu kadın? mecbur affetmiş rolü yapıyor. ha, hiçbir zorunluluğu olmamasına rağmen affedenler de yok mu? var, onlara da akıl fikir diliyorum.

tamamiyle önceliğinin ne olduğuna bağlı.eskiden ekonomik özgürlüğü olmayan kadınlar aldatılsa da gidecek yeri olmadığı için affederdi.günümüzde ekonomik özgürlüğü olan kadınlar bile düzenlerinin bozulmasını,rahatlarının kaçmasını istemedikleri için;"çocuklarım için affediyorum,çocuklarım için katlanıyorum"yalanının arkasına sığınıp çevreye karşı fedakar anne gibi görünmek istiyorlar.aslında durumlarından memnunlar,eşiyle arasında sevgi ve saygı da kalmadıysa,kadın kendine olan saygısını kaybetmişse,kocasının dışarda ne yaptığıyla pek ilgilenmiyor.düzenim bozulmasın ekmeğim azalmasın misali...bazı kadınlar da kocasının mallarını başkasına yedirme korkusuyla boşanmıyor.zaten bunu bilen erkekte aldatmaya devam ediyor çünkü "nasılsa karım benden boşanmaz,benim ona sağladığım imkanlardan vazgeçemez"deyip istediğini yapmaya devam ediyor.özetle;"alan razı,satan razı"hesabı...

aldatmayı affedebilecek bir kadın/insan yoktur. ya büyük bir çaresizlikten kaynaklı bir mecburiyet; ya da bu durumu önemsetmeyecek bir yabancılaşma ve umursamama dırumu davranışıdır.

buraya abimden bir vecize bırakmak istiyorum; jeep'i olan adamın aldatması olmaz.