kadınların ayrılığı daha çabuk atlatması

ağlayarak, konuşarak içini döküp milat koyarak hayatlarına bakması.

erkeklerinse ilk başlarda umursamaz davranıp sonralarında köpekler gibi pişman olmasi.

biz kös kös oturup acaba ne zaman ölürüz diye düşünürken onlar yarın ne giysem diye düşünür.

yani bu önerme çok yerinde ve doğrudur.

o kadının etrafında "ulan manitasından ayrılsın" diye bekleyen 40 adam bulunur haliyle herkes can kurtaran yeleği gibi şişer sjsj

galiba kadınlar genel olarak ayrılığı ilk başlarda daha ağır yaşayıp bı sure sonra azalarak atlatıyor. erkeklere de genel olarak ayrılık genç dank ediyor. başta bı rahatlama oluyor belki, özgürlük hissi falan. sonra üzülmeye, özlemeye başlıyor. öyle olunca da erkek daha yavaş atlatıyor yanılgısı oluyor olabilir.
genelleme yapmamak için çaba harcayarak bu şekilde anlatabildim. genelleme yapmayınız...

kadınlar ayrılınca, ilk önce saçlarını kısacık kestirirler.
sonra ver elini beypazarı, safranbolu, ürgüp...

kendilerini dağa bayıra vururlar.
kurslar veya günler de cabası.

değişiklik iyi geliyor ruhlarına.
haliyle çabuk toparlıyorlar.

erkek kısmısı öylemi...
ertesi gün yine işbaşı.
yine eski tas, eski hamam.
aradaki fark bu sanırım.

kadınlar hayatı idame konusunda daha başarılı.
annesinin el üstünde tuttuğu erkek çocuğu boşanınca hem duygusal olarak çöküyor hem de evi idame ettirmeye çalışırken bocalıyor.

kadınlar söz konusu erkeklere sövmek olduğunda yoldan birini çevirip birlikte sövecek birini bulabilir.

kadınların bu konuda ortak bir dayanışma noktası var. babadan , erkek kardeşten başlayarak sonra da kocadan fiziksel ve duygusal şiddet görmemiş hemen hemen kimse olmadığı için * bu durum onları hemen kaynaştırıp birleşmelerini sağlayabilirken erkekler ayrıldığını söylemeyi bile başaramıyor çünkü arkadaşlık ilişkileri duygusal bağ kurma üstüne değil aktivite yapma üstüne kurulu.

kahve arkadaşı , maç arkadaşı vs.

derdini açsan : ”sana kız mı yok kanka?” dan daha detaylı geri dönüş alamaz erkekler*

harbi ya sen beni bir ayda unutursun.

özlemini çektiği ve sevdiği şeyleri, başkasıyla giderince tabi ki atlatacak. ne yapacaktı?

ister kafada bitirsin ister böbrekte.

fark etmez.

salça olmasınlar ne güzel işte.

çünkü kadın kadına konuşabiliyorlar bu tür konuları. ama biz erkekler sanki ayıpmış gibi kimselere açımıyoruz konuyu. o yüzden kolay atlatıyorlar. bir nevi psikoloğa gitmiş gibi.

kadınlar için ayrılık süreci daha ilişkinin içinde başlıyor. sonuna kadar çabalamak ve vazgeçmek istemedikleri için her kırıldıklarında yine de o ilişkiye tutunmaya çalışıyorlar. bu gelmeler gitmeler arasında bazı erkekler de zannediyor ki her zaman, her çirkin davranışta kadın nasıl olsa onunla kalmaya devam edecek ve son bir damla bardağı taşırıyor. günün sonunda da sözde kadınlar çabuk atlatmış oluyor. hayatınıza devam etmek, bir ilişkiyi bitirmek başlaması kadar normal ve olağandır; bunu anlayın derim.