kadınların basit ev işlerini bile abartması

günlerinin çoğunu yan gelip yatmakla geçiren bazı kadın bayan hanımlar sanki çok bir iş yapıyormuş gibi abarta abarta anlatıyor ve beni anlamıyorsun diye de ekliyorlar. ya allah aşkına ben senin neyini anlayayım? bulaşığı makine yıkıyor, çamaşırı makine yıkıyor ve kuruluyor, evi süpürge süpürüyor senin tek yaptığın hortumu yönlendirmek işte bir de arada bana çay kahve yapıyorsun o kadar. sanki çok bir şey yapıyormuş gibi bu kadar abartmayın şu ev işlerini.

mesele işin boyutu değil, bir ömür sürecek olmasıdır. eğer severek yapılmıyorsa ne kadar kolay olursa olsun ızdırap gibi gelecektir. sonucu takdir görmeyen her iş, yapana eziyettir.

halden anlamak lazım.

çamaşır yıkamayı ele alalım. şimdi dersiniz ki "e makina yıkıyor bunu." tamam haklısınız.
başlıyoruz:
önce renkliler, beyazlar ayrılır, makina çalıştırılır.
makina durdu, çamaşırlar çıkarılır.
ipe, ya da çamaşır kurutmalığına çırpa çırpa, eğile kalka asılır.
kurudu, tek tek toplanır.
katlanacaklar katlanır, ütülenecekler ayrılır.
ütülenecekler ütülenir.
çamaşırlar ayrıştırılarak dolaba konur.

hâlâ haklı mısınız?
yazarken yoruldum be.

sorun işlerin ayrı ayrı çok zor olması değil, bütün ailenin işini bir kişinin yapması. evrüpa'da ailenin her eli kolu tutan ferdine bir iş veriyorlar, konu bile olmuyor. çamaşırı çocuklarla paylaşıyorlar, yemeği biri yapıyorsa iki kişi bulaşığı alıyor.

yoksa bekar yaşamış olan herkes bilir ki tek kişinin işi öyle inim inim inlemecek bir mesele değildir. mesele bunların dörtle çarpılıp komple anne denilen hizmetçiye yıkılmasında. baba oğul maç izlerken yerleri silen kadına "çekil televizyonun önünden" diye çemkirilmesinde.

dünyanın en angarya işi ev hanımlığıdır. 7/24 tatilsiz çalısır, her şeyden sorumlu tutulur üstelik asla maaş veya takdir alamazsınız.

bir tartışma esnasında eşime söylediğimi buraya yazayım.
sabah- akşam çocukları okula bırakıyorum- servıs ucretım yok
çocukların öz bakımı, sosyal çalışmaları, haftasonu sporları, arkadaş toplantıları, ödev takipleri, ders çalıştırmalarına bakıyorum -dadılık ücretim yok
3 öğün farklı yemek çıkartıyorum- hizmet ücretim yok
hepinizin çamaşırları tertemiz ütülü ve düzenli- kuru temizleme ücretim yok
haftalık temiz yataklarda yatıyor, her gün temiz banyolar tuvaletler kullanıyorsunuz. evin ışıl ışıl- gündelikçi ücretim yok
akşam oldumu getir götür taşı - garsonluk ücretim yok.
üstelik işten geldiğinde sen yorgun olup uzanıyorsun ben sözde hep evdeyim diye benim molam da yok. ya bana tüm bu işler için hakkım olan maaşı vereceksin yada bunlardan hiç biri için laf etmeyeceksin.
adım, çalışmadığı için evde yatana çıkmış, ben işte çalısırken daha az yoruluyordum. o sebeple basit ev işi yoktur. her gün tekrarlanan rutinlerin boğuculugu vardır. abartıyor diye rahatsız mı oluyorsun bırak bunu da abartsın

çorabının tekini bulmaktan aciz insanların kendi eksikliklerini kadınlar üzerinden giderme çabasıdır. evlenirken hastalıkta sağlıkta hayat müşterek hikayesi, evlenince hizmetkâr gözüyle bakmak..o kadar abartıyorsa bir ay rol değiştir bakalım kaç gün dayanacaksın..beğenmiyorsan gidersin boşanırsın çok paranla gündelikçi tutarsın. o zaman anlaşılır o işlerin ne kadar incelikli olduğu. emin ol kadın da bu kafada biriyle yaşamaya meraklı değildir.

tek başına yaşayınca anlıyorsun dünyanın en bitmek bilmeyen işlerinin ev işi olduğunu. sıkıcı, yorucu ve sürekli artan, bir türlü boş zaman bırakmayan bir döngü. pasaklı biriysen durum değişir tabi.

burası da malum sözlük gibi olmaya başlamış.

keki güzel kabartsınlar. sonra ne isterlerse abartsınlar..

oldu canım, abartmayalım isterseniz.

bir evin işi geceden başlar. yarın ki yemekleri planla, ona göre alışverişi planla,çamaşır rutinini planla, banyo tuvalet temizliğini planla.
sabah kalk plana uygun ilerle, süpür, sil.
çocukları okula bırak, ödevleri check et, akraba ziyareti, akraba ağırlaması planla.
sosyal olmaya çalış, hele bir de çalışıyorsan bunları ona göre ayarla.

rahatsız olduğum için hiç bir şey yapamadığım bir dönemde, nedir ya ben yaparım tüm işleri diyen eşimin, her yemek öncesi ve sonrası olan törenlerinden bıkınca yeter artık dışarda yiyelim çıkamadım mutfaktan demişti.

üstelik o zaman evin temizlik işleri için eve düzenli yardımcı geliyordu.

abartıyor muyuz, abartacağız tabii, ona bile gücümüz yetiyor.

kadın demek abartmak demek.
sevmeyi, çalışmayı, üretmeyi abartmasak olmaz.

hiçbir meslek ev hanımlığı kadar zor değildir. kadınların hakkını yiyemezsiniz.

götünüzden çıkardığınız donu makinenin içine koymaktan acizsiniz ve burada gelmişsiniz kadınlara laf yapıyorsunuz. hayatınız boyunca kaç kere bir evi çekip çevirmek zorunda kaldınız?

ya kanka annem bana bulaşıkları yıka dedi nefret ediyorum annemden!!!!!

kendi çayını koymaktan aciz yazarın tüm ailenin yükünü taşıyan kadını eleştirdiği absürt başlık.

edit: ev işi de zor dışarı da çalışmak da zor kimsenin yaptığı işi küçümsemeyin