kağıt ve kalem ile konuşmak

anlatamıyorsun içindekini, söylediğin her söz yaşanan olumsuz örnekler nedeni ile olumsuza dönüyor ve suçlanıyorsun! harekete geçmek bu durumu değiştirmek istiyorsun; ama sanki zaman kötülükler de durmuş gibi tekrar edip duruyor... iyi olan şeyler ne kadar tuttu? demek istiyor insan! diyemiyor. çünkü bu da bir laf sokma gibi algılanılabilinir.

gerçekten nasıl iletişim kurulur karşılıklı? insan karşısındakinin söyledikleri üzerinden mi bir şey söyler, yoksa düşündüklerini mi söyler?

ne yapalım? bir şey söyle ya da öner? sessizlik. ben bunu düşünüyorum! e o olmaz ki. inanmıyorum. e nasıl yapacağız? yok mümkün değil... sen o gün orda, berisi gün diğer tarafta bunları yaptın. hayda!!! evet yaptım! evet en kötüsü benim!

her olay ve yeri kendisine aittir. eğer sonrasında aynı olayı içeren bir içeriğe sahip değilse yaşanan olaylar, birbirinden bağımsız ele alınmalıdır. çözüm istemek istiyorsa ve dar alanda yapılan şeylerden çıkmak istiyorsa insan.

yazalım? kim gerçekten ne hissediyorsa ilk günden bu yana madde madde yazsın.

"ikili ilişkiler ile ilgili anayasa kitapçığı"

bu bölüm olası itham ve suçlamalar içermektedir.
madde 1-)

i) sen güvenilmez bir adamsın beni aldattın. bana yalanlar söyledin.
j) sen benim duygularımı kullandın.
k) sorumluluk sahibi olmayan hayatında ki kişiye karşı dürüst olmadın.
l) sen baskıcı ve zorba birisin!

maddeler böyle sıralanıp gitsin! tek tek. hissedilen düşünülen şey, bir kağıda bir kalemle yazılsın. bu hem ne hissettiğimizi hem de ne düşündüğümü göstermez mi?

basit bir denklem, "kağıt ve kalem"

ihtiyacımız olan şeyler.