kaliteli insanların yalnızlığı tercih etmesi

ortamlarda pek fazla kaliteli insan bulunmamasıyla ispatlanabilecek bir durum

ben de mallıklarından dolayı sanmıştım..

edit: lan millet yalnızlıktan cinsiyet değiştiriyo..

o kaliteli insanlar, o peteklere kıçlarını dayayıp evde kaldılar. soğuk hacı.

o tercih değil şekerler, mecbur kalış. ama tabii kalite tanımına da bağlı. karsu dinleyip jazz’cı olup kaliteli insan kesiliyorlar. bir de yeni moda 80 sayfalık kitaplar okuyup “off satranç hayatımı değiştirdi matmazel” tribi var. kadıköy’de bir bar taburesine 404le yapıştırasım geliyor bu insanları. bir de fazla felsefe kasanlar var. onlar da felsefe sosyoloji okudukça toplumun şifresini çözmüş zannediyor. pandora’nın kutusu sanki mübarek.

neyse kalite ne ya? kaliteli insan ne? köylü kurnazı olmamak yeterli bence.

bir de (bkz: herkesin beni kıskanması)

teşekkür ederim bebeğim o senin teveccühün..

yalnızlık mahrumiyet değil lükstür sevdasından türemiş önermedir.

ve fakat yalnızlığın da bir olgunluk seviyesi vardır; kararmış muza dönmemeye dikkat etmek gerek.

(bkz: amorti)

iki kaliteli insanın bir araya gelme olasılığının bir hayli düşük olmasından kaynalıdır.