kâmran yüce

gübrelerde arıyoruz yaşamamızı
ayaklarımızla eşiyoruz ellerimiz boş
o en güzel
ne dağlardan gelen rüzgârın
ne suyun gölgelerde akan
o ellerimiz serin ve güzel
duvarları başkaları yapıyor
o bulutlar ki yağmur için
tutup karartıyoruz
tutup karartıyoruz dakikaları
kuyularda üşüyor yankısız
biraz göğerse toprak
biraz yıkansa ellerimiz

duvarları hep başkaları yapıyor...