kapalı maraş

asıl adı ''varoşa'' olan kktc'nin gazimağusa şehrinin güneydoğu surlarının bitişiğinden başlayıp rum tarafındanki derinköy'e (derinya) kadar uzanan bölgedir. ben herkesin dilindeki beylik lafları tekrarlamaktan ziyade bölgenin mülkiyeti konusunda bir kaç kelam edeceğim.

burada osmanlı zamanında abdullah paşa vakfiyesi idi ve çiftlikler vardı. o zamanlar bugünkü gazimağusa şehrinin sur içi kısmında türkler yaşarmış. daha sonra adanın diğer yerlerinden rumlar buraya göç edince osmanlı kıbrıs idarecileri hazine arazisi üzerine kurulan bugünkü gecekondu mahallelerine benzer mantıkla vafkiyede yerleşmelerine göz yummuş. zaten adındaki varoşa da bildiğimiz 'varoş'tan geliyor. ingilizler kıbrıs'ı ilhak edince vafkiyenin tapularını rumlara bedavadan vermiş. 60'larda da burada turizm patlamış ve akdeniz'in en önemli turizm destinasyonlarından biri oluvermiş. 1974'te mağusa'ya indirme yapan tsk rum sivillere karşı hiçbir şey yapılmayacağını ilan etmesine rağmen buradaki rum siviller sigaralarını bile söndürmeden apar topar kaçmışlar. o günden 2020'ye kadar kıbrıs müzakerelerinde bir koz olması adına boş bırakıldı ve hayalet şehir oldu. kıbrıs müzakerelerinden bir sonuca ulaşılamayacağı anlaşılınca ve üzerine doğu akdeniz krizi patlak verince türkiye ve kktc kapalı maraş'ı yeniden açmak için bu yıl harekete geçtiler.

maraş'ın konumunu ve çevresini buradan görebilirsiniz:



buradan da kıbrıs vakıflar idaresini web sitesinden aldığım şehrin ve çevresinin osmanlı döneminde hangi vakfiyelerin mülkünde olduğuna dair bir harita görebilirsiniz:



buradan da bu söylediklerimi özetleyen bir cnn haberini izleyebilirsiniz:

kıbrıs barış harekatı ile tsk'nın kontrolüne girdikten sonra hayalet şehire dönüşen bölge. tekrar sivil yerleşime açılma girişimleri başlamış kıbrıs turizmine faydalı olacak akdenizin las vegas'ıdır.

eskiden gazinolari ile ünlü olan turistik bölge.

akdeniz'in las vegas'i olarak da bilinirdi.

artık belirli sokakları da olsa insanların görmesi için açılmış olan , zamanın durduğu bölge.görmeyi en çok istediğim yerlerden biri.

nisan başında gezdiğim ve çok etkileyici bulduğum, zamanın donduğu etrafı tel örgülerle çevrili bölge.
küçük bir polis kontrol noktasından turnikelerden geçilerek giriliyor. 9-17 saatleri arasında gezilebiliyor. zaman dolduğunda bölgeyi boşaltıyorlar. bu kısımda kahve minibüsü, oturma alanları ve kiralık bisiklet parkı var. kapalı maraş oldukça büyük bir alana yayıldığı için bisikletle gezmek daha mantıklı. plaj tarafında cafe/restaurant için çalışmalar vardı. plajda da yine dondurma ve kahve minibüsü ve oturma yerleri düzenlenmişti. insanlar genelde piknik sepetiyle geliyorlar. gezip dolaşıp, yorulduklarında plajda piknik yapıp gezmeye devam ediyorlar.

göz alabildiğine giden harika bir sahil şeridi var. fransız rivieralarına benziyor. sahil şeridi boyunca da yüzlerce bina. zamanının süper lüks otelleri. iç sokaklarda yine yüzlerce apartman ve ev. koloniyal tipte büyük pencereli, geniş balkonlu ve yuvarlak hatlı estetik yapılar. hepsi hayaletli gibi. bomboş. her yeri ot bürümüş, camlar kırılmış, kapıların pencerelerin ahşapları çürümüş, demirler paslanmış. içlerine girilemiyor. yollar boyunca gezebiliyorsunuz. kaldırımlar boyunca binalara girişin yasak olduğunu gösteren zincirler, uyarılar ve bantlar çekilmiş. çürümüş dağılmış kafenin önünde; demirden yapılmış pofuduk minderli masa sandalyede 60 yıl öncesinin film yıldızlarını kokteyllerini yudumlarken hayal etmek mümkün. beni çokça hüzünlendirdi.