karadenizlilerin garip özellikleri

kemençe sesinden zevk alamarı bana göre sadece vızırtıdan ibaret

limitsiz çay içebiliyorlar mesela. ama limitsiz yani. günde 87 bardak demli çay içebilenleri var.

birçoğu ciddi manada inatçı. ölümüne inatçı böyle. zararına bile olsa inat ettiği şeyden vazgeçmiyor.

bir de erkeklerin değişik bir araba tutkusu var. yolda gördüğü herhangi bir arabanın model yılını, şanzıman tipini, motor hacmini falan biliyor. bundan garip bir zevk alıyorlar.

bizim bulunduğumuz yerdeki insanlar belli. orta asyalı, balkanlı, kafkasyalı ve çölün kuzeyi insanı kafası yapısı karışımı, yaklaşık.

bizim doğu karadenizlilerin düşünce yapısı bazen bir japondan daha uzak olabiliyor. iyi ya da kötü diyemem. ama çok ilginç. fantastik. hamsiden yatlı yapılması, yani balık tatlısı japonların bile aklına gelmiyor.

trabzon'da ailece tatildeyken bir çay bahçesinde açtım tableti, defter kalem ve bülten de yanımda at yarışı analizi yapıyorum. yan masadaki abi de elinde bülten o da bahis yapıyormuş. laf attı bana; internetten at yarışlarının neyine baktığımı, kazandırıp kazandırmadığını falan sordu. "eh; abi senin bahis stiline göre bu daha avantajlı" dedim.

baktım bu işe meraklı ben de kendisine koşulara planlanan atları falan soruyorum "sence hangisi" falan diye.

ama arkadaş n'aparsam yapayım adamın at yarışı muhabbetinde bile sürekli "trabzonspor" kelimesi sarf etmesini engelleyemedim iyi mi!

"abi konumuz trabzonspor değil, atları soruyorum. hani yarış atları var ya, koşuyorlar yarışıyorlar falan" dedim ama yok arkadaş. mesele spor ya, illa olacak trabzonspor. ben de dayanamadım bıraktım tableti bülteni falan başladık trabzonspor'dan konuşmaya. ben takım tutmam normalde. ısrarla sorunca "ben at yarışları meraklısıyım" cevabım kesmemiş olacak ki illa ki takımımı sordu. zamanında beşiktaş taraftarıydım. ona istinaden "abi takım tutmam ama gönlüm beşiktaş, ama nedir bu sizdeki trabzonspor sevdası" diye sordum.

adam "birader, garıyı boşarım trabzonspor'dan vazgeçmem" demez mi? şok oldum. "abi bu kadar mı ya" dedim. "daha da fazla" dedi. bitmedi;

gün içerisinde bir akrabamıza yemeğe gittik. yemekte çay bahçesindeki trabsonspor diyaloğunu kendisine anlatınca akrabamız hanımefendi de "trabzon öyledir, bizi boşarlar trabzonspor'dan vazgeçmezler" dedi.

tamam. bu trabzonspor sevgisine saygım gerçekten çok samimi. ama ne bileyim; o gün bana çok garip gelmişti. halen de garip geliyor!

o değil de trabzonspor'a ayrı bir saygım oluştu bu yüzden. bu arada hala takım tutmam. ha şu var; hangi kulübümüz hangi branşta olursa olsun fark etmez; uluslararası müsabakalarda gönlüm o kulübümüzden yanadır; bunu da ekleyeyim.

hamsi olmaları.

"garip" olarak nitelemek ne kadar doğru sayılır bilemem, çünkü her yöre belki bir ötekine göre garip görülüyor olabilir. (yani göreceli olduğunu düşünüyorum.)